Andrei Tchmil kon na zijn profcarrière niet lang stilzitten: "Na vier maanden werd ik depressief"

Parijs-Roubaix in 1994, Parijs-Tours in 1997, Milaan-Sanremo in 1999 en de Ronde van Vlaanderen in 2000. Naast dat indrukwekkende lijstje won Andrei Tchmil (53) ook etappes in Parijs-Nice, de E3 Harelbeke, Kuurne-Brussel-Kuurne en Dwars door Vlaanderen. Een palmares om U tegen te zeggen. Tegenwoordig heeft de ex-renner een fietsenfabriek in Moldavië.

Op z'n 39ste ging hij in 2002 met wielerpensioen. "Ik kon een rustig leven leiden aan de oever van het Gardameer, met mijn boot op het meer gaan, met mooie auto's rijden. Alles waar mensen van dromen. Maar na twee maanen begon ik me te vervelen. Na vier maanden werd ik depressief", zegt Tchmil in HLN.

Talloze functies

"Als je altijd doelen hebt gehad in je leven, is het moeilijk om plots niks meer te willen", gaat Tchmil verder. "Wat telt, is niet hoeveel geld je op je bankrekening hebt. Je moet iets hebben wat je vooruit brandt. Ouder worden met alleen de herinnering aan een glorieus verleden is mij ding niet", klinkt het.

Tchmil werkt na zijn carrière voor de UCI, werd Moldavisch Minister van Sport, hoofd van de wielerploeg van Katusha en is nu dus directeur van een (kleine) fietsenfabriek in Moldavië.