De veldrijder die ternauwernood de aanslagen overleefde: "Ik had niets gehoord, ik had mijn koptelefoon op"

Het seizoen was voorbij, maar Taramarcaz reisde toch nog eens af naar België om bij de broers Roodhooft wat materiaal op te pikken. Normaal gezien zou hij een koffietje gedronken hebben bij Starbucks, waar de bommen ontploften.

"Als bij wonder moest ik dringend plassen", aldus Taramarcaz in Het Nieuwsblad. "Op het moment dat ik het toilet binnenga, is er nog niets aan de hand. Als ik terug naar buiten kom ligt overal stof." De renner weet niet wat er gebeurde.

150km gefietst om hoofd leeg te maken

"Ik had niets gehoord omdat ik mijn koptelefoon droeg en naar muziek luisterde." Gaandeweg begon het te dagen. "Ik leek vast te zitten in een Hollywoodfilm, met militairen die gewonden naar buiten droegen. Het grootste besef was dat ik zonder die plasbeurt wellicht in de vertrekhal was geweest."

"Het had zomaar het laatste afscheid van vrouw en kind kunnen zijn." Terug in Zwitserland, met de auto van z'n vader, kwam het besef. "Ik zei hem te stoppen en heb de laatste 150km met de fiets afgelegd. Om mijn hoofd leeg te maken."