Stijn Vandenbergh nog niet de oude na zware val: "Mijn geheugen was een zeef. Of beter: is een zeef"

“Ik heb geen nare herinneringen. Dat kan ook niet. Ik heb een zwart gat van twee weken. Tot vorige week wist ik niet wat ik de dag ervoor had gegeten”, vertelt Vandenbergh in een gesprek met Het Nieuwsblad.

Auto-ongeval

Van zijn twee weken in het ziekenhuis, weet Vandenbergh nog amper iets. “Toen ik voor het eerst besefte dat ik in het ziekenhuis lag, vroeg ik aan de dokters hoe erg mijn auto eraan toe was. Blijkbaar dacht ik dat ik een auto-ongeval had gehad.

“Van in het ziekenhuis van Valenciennes weet ik niks meer. Van in Kortrijk is mijn minst vage herinnering dat er naast het ziekenhuis een terras lag, waar ik een paar keer met mijn rolstoel naartoe ben gegaan.”

"Mijn geheugen was een zeef. Of beter: is een zeef"

“Achteraf heb ik ook gehoord dat Randy (de moeder van hun driejarig dochtertje Victoria, nvdr.) aan mijn bed stond met tekeningen van Victoria voor haar papa. Randy vertelde mij dan wat erop stond. Maar vijf minuten later was ik het opnieuw vergeten en vroeg ik wie die tekeningen had gemaakt. Ze heeft elke dag alles twintig keer moeten herhalen. Mijn geheugen was een zeef. Of beter: is een zeef. Tot op vandaag vergeet ik negen op de tien keer wat ik de dag voordien heb gegeten.”

Ziekenhuisdagboek

De renner van AG2R-La Mondiale hield vervolgens een dagboek bij. Een idee van Randy. “Mijn ziekenhuisdagboek. Elke dag schreef ik op wat ik gedaan had, wie er op bezoek was geweest, wat ik had gegeten... “

“Tenminste als Randy er mij hielp aan herinneren dat ik een schriftje had en zei waarvoor het diende. Zelf weet ik niet meer dat ik in dat schriftje heb geschreven. Maar het is zeker mijn handschrift. Ach. Zo heb ik toch nog een herinnering aan die verloren twee weken.”