Dikke pech voor Campenaerts: "Ging een rustdag pakken, maar viel door mijn bidon"

"Ik ben gevallen halfweg de koer", aldus Campenaerts in zijn dagelijkse column in Het Nieuwsblad. "Een serieuze tegenvaller was dat. Een val is meestal stom, maar deze al zeker. Door ribbeltjes op de slechte wegen op Sicilië sukkelde mijn bidon uit de houder, maar tot overmaat van ramp kwam die dan nog onder mijn eigen wielen terecht. Resultaat: Campenaerts vol op de grond."

Er was schade. "Vooral mijn heup voelde ik direct. Nog een geluk dat het na een zot begin wat rustiger was geworden, zodat ik mijn plaats in het peloton opnieuw kon innemen. Maar ik kan leukere zaken verzinnen dan met een zere rug en heup de Etna oprijden. Al geef ik toe, dat is nog altijd niet dezelfde rugpijn als de pijn die iemand lijdt om te winnen. Sunweb regelde bij ons het tempo. De tijdsgrens lag op een veertigtal minuten, dus waren we nooit in de stress.”

Pas om 23u in het hotel

Voor een uitgebreide massage was geen tijd. "Ik was al blij dat ik na een lange dag zwerven nog bij de ­kine kon. Gistermorgen zaten we 2 uur 30 in de autocar. Na de finish was het drie uur met de bus tot de overzet. Dan twintig minuten op zee en dan nog eens honderd kilometer verder naar het hotel. Om 23 uur kwamen we binnen. Dan ben je al blij dat je kan eten en een doelgerichte massage hebt. Dat hoort wel bij een grote ronde, maar je mag ook geen tien zulke dagen hebben of je bent stuk van alleen maar dat gereis van en naar het hotel.”