Campenaerts moet schuld bekennen: "Nu gaan de mensen denken dat ik een plooier ben"

“Het was niet de eerste keer deze Giro, maar wel de fermste. Koersen met een regenjaske, het is eens iets anders dan u te pletter zweten in Israël. Ik vond die regen ideaal", aldus Campenaerts in zijn column in Het Nieuwsblad.

De reden was duidelijk. “Omdat het anders een zeer saaie etappe geweest zou zijn. Een rit van 214 km, waarvan de eerste 190 km op brede, grote banen... Ik vraag mij altijd af wat de organisatie van een koers bezielt om er zo'n etappe in te steken. Nu moest iedereen attent zijn en was er toch wat animo.”

Als het regent zit ik niet graag in het wiel van Froome

Hij neemt zelf ook voorzorgen. “Ik ben toch wat voorzichtiger. Dat geldt voor negentig procent van het peloton. In zulke omstandigheden zit ik bijvoorbeeld niet graag in het wiel van Froome. Maar er is dan tien procent die zich in de regen net in zijn sas voelt. In onze ploeg is dat Wellens. En als ik zag dat Mohoric in de finale tijdens de afdaling op de bovenbuis van zijn fiets zat… Maf.”

Zijn dagelijkse afspraak met zijn tijdritfiets, heeft hij door de gietende regen wél gemist. “Hij stond klaar, maar ik heb hem in de kou laten staan. Damn, nu gaan de mensen denken dat ik een plooier ben.”