Dé gemiste kans voor België in de Tour van 2011? "Ik was de Kompany van de koers"

De concurrentie was dat jaar iets minder en Van den Broeck was zelf super. "Nooit voelde ik mij beter dan in de Tour van 2011", vertelt hij in gesprek met Het Nieuwsblad. "Twee weken eerder had ik in de koninginnenrit van de Dauphiné zelfs mijn eerste profzege gepakt. Ik voelde mij zo sterk. Na de Tour kreeg ik van Johan Bruyneel een bericht: 'Jurgen, je had deze Tour kunnen winnen.'"

De rit voor de rustdag liep het fout in de afdaling van de Col de Pas de Peyrol. "Net toen ik weer vooraan postvatte, vielen voor mij renners in een bocht naar links. Ik stuurde richting grasberm in de hoop zacht te vallen", aldus Van den Broeck, die in een ravijn terechtkwam.

Van den Broeck hield er een gebroken schouderblad, een klaplong en enkele gebroken ribben aan over. "Ik lag helemaal beneden. Ik ben nog naar boven geklefferd en terug op de fiets gekropen, maar twee bochten verder kreeg ik geen adem meer. Marc Sergeant zag dat ik helemaal paars werd en riep dat ik moest stoppen."

'Meer erkenning'

Twee jaar later was het onieuw van dat en moest Van den Broeck de Tour opnieuw vroegtijdig verlaten. "Ik was de Kompany van de koers. Niet dat ik zoals hij veertig keer geblesseerd ben geweest. Maar als ik gekwetst was, had iedereen het gezien. Stel dat ik die twee valpartijen in de Tour niet had gekend, had ik vier jaar achter elkaar bij de beste vijf in de Tour gereden."

"Mijn carrière had er helemaal anders uitgezien. Misschien had ik ook meer erkenning gekregen. Zelfs toen ik vierde werd in de Tour, kreeg ik commentaar: hij presteert enkel in de Tour. Tja. Ik werd door mijn baas betaald om bij de besten te zijn in de Tour, niet om op het podium te staan in Parijs-Nice", besluit de voormalige klimmer.