Analyse: Victor Campenaerts heeft nu écht de stap naar de wereldtop gezet

Victor Campenaerts is een laatbloeier. Eerst vond hij zijn heil in het zwemmen, daarna begon hij in zijn jeugdjaren aan een triatloncarrière. Maar in de wielersport kon Campenaerts pas echt zijn talent kwijt. Hij werd opgemerkt door de beloftenploeg van Lotto-Belisol. Via Topsport Vlaanderen belandde hij uiteindelijk bij de profs en legde hij zich minutieus toe op het tijdrijden. 

Met succes, want deze bronzen medaille op het WK is nu al een vroegrijpe kers op de taart. Want laat het duidelijk zijn: dit is nog niet het eindpunt van Campenaerts, die nog heel wat doelen voor ogen heeft. Dat is nu eenmaal zijn geluk als laatbloeier. Er is nog heel wat progressie mogelijk voor de Lotto Soudal-renner die eind deze maand zijn 27e verjaardag viert. 

Nét niet

Zijn grote doel dit seizoen was een tijdrit op WorldTour-niveau winnen. Dat mislukte. Ook in andere rittenkoersen lukte het niet. In de Ronde van Algarve botste de Antwerpenaar op latere Tour-winnaar Geraint Thomas. Absoluut geen schande, als je bekijkt wat de Welshman enkele maanden later verwezenlijkte. In de twee tijdritten van Tirreno-Adriatico werd hij telkens 16e, de proloog van de Ronde van Romandie was 4 kilometer lang en te kort om een rol van betekenis te spelen: 5e. 

Zijn grote doel was de korte openingstijdrit in de Giro en het bijhorende roze. Maar daar botste Campenaerts op een oppermachtige Dumoulin. Hij eindigde in dezelfde tijd als Dennis, maar deed enkele honderdsten seconden minder goed. Laat het toevallig de enige twee renners zijn die hem voorbleven op het WK. Na een zware Giro kwam Campenaerts in de tijdrit van de 16e etappe niet verder dan een 11e plek. 

Wel raak op kampioenschappen

In de te korte proloog van de Dauphiné volgde een 4e plek, maar na het BK tijdrijden waar hij goud veroverde, stond na een rustpauze en stage alles in het teken van het EK in Glasgow. Campenaerts volgde zichzelf op en pakte goud. In de BinckBank Tour waande de hardrijder zich al zegezeker, tot BMC-renner Stefan Küng zijn tijd nog van de tabellen reed.

De Vuelta was normaal niet voorzien, maar Campenaerts kwam er toch aan de start. In de openingstijdrit van 8 kilometer - wat toch te kort is voor hem - kwam hij opnieuw een oersterke Rohan Dennis tegen. Twee weken later kon hij geen vuist meer maken in de individuele tijdrit en werd hij 12e.

Geen overwinning op WorldTour-niveau dus, maar dat compenseerde Campenaerts met een straffe prestatie op het WK. Lang gelijke tred houden met wereldtopper Dumoulin, vorig jaar nog goud, maar het werd uiteindelijk brons voor onze landgenoot. Opnieuw was Dennis een maatje te groot. 

Al heeft Campenaerts wel het nodige vertrouwen getankt en duidelijk de stap naar de wereldtop gezet. Bovendien zit hij dus nog steeds niet aan zijn top. Die eerste zege op WorldTour-niveau in een proef tegen de klok komt er wel, Victor. En meer dan waarschijnlijk in 2019. Of gooit die dekselse Australiër opnieuw roet in het eten?