Straffe statistieken: Mathieu van der Poel doet in twee seizoenen wat veldritlegendes niet lukten in hele carrière

Om u even een idee te geven: Mathieu van der Poel won de afgelopen twee seizoen 13 Wereldbekers, 14 Superprestige-veldritten en 14 DVV-manches. Duizelingwekkende cijfers, zeker als je die vergelijkt met het aantal overwinningen van meervoudige wereldkampioenen in de loop van hun hele carrière. 

We hebben absolute legendes als Erik De Vlaeminck en Roland Liboton niet opgenomen in dit lijstje aangezien het over regelmatigheidscriteria gaat. In die tijd waren die nog niet zo populair als nu of bestonden ze simpelweg niet. 

Mario De Clercq

Beginnen doen we met Mario De Clercq, hij won in zijn carrière drie wereldtitels. Qua wereldtitels heeft de lepe vos dus nog steeds een kleine marge op Van der Poel. Toch is de Nederlander hem op alle andere vlakken al ver voorbij.

Super Mario won 61 veldritten in zijn carrière, dat zijn er 3 minder dan van der Poel op twee seizoenen binnenhaalde. In de Wereldbeker en de Superprestige mocht hij vijf keer juichen. Tot slot wist hij vier DVV-manches op zijn naam te schrijven. Van der Poel won op twee seizoenen dus liefst 27 klassementscrossen meer dan De Clercq in zijn heel carrière, dat zijn duizelingwekkende cijfers.

Erwin Vervecken

Ook Erwin Vervecken werd drie keer wereldkampioen in zijn rijkgevulde carrière. Daarmee heeft hij er nog steeds eentje meer dan Van der Poel op zijn naam staan. In klassementscrossen is het verschil tussen beide heren echter heel groot.

De Lange van Lille mocht 62 keer het zegegebaar maken in zijn 18-jarig durende carrière, Van der Poel had slechts twee seizoenen nodig om beter te doen.  Zes keer kwam Vervecken als eerste over de meet in de Wereldbeker, 9 keer in de Superprestige en 7 keer in de  DVV trofee. Daarmee won hij 22 keer een veldrit in een regelmatigheidscriterium in zijn carrière, VDP won er de afgelopen twee jaar maar liefst 19 meer.

Bart Wellens

De Kempenaar kende net als Van der Poel enkele superseizoenen, 2003-2004 gaat de geschiedenis in als het seizoen van Bart Wellens. Over zijn hele carrière won Wellens 91 veldritten en pakte hij 2 wereldtitels.

Als we kijken naar zijn prestaties in de regelmatigheidscriteria zien we dat Wellens 7 Wereldbekers won, 12 Superpestige-manches en 17 DVV-veldritten binnen wist te rijven. In totaal schreef Wellens dus 36 klassementscrossen op zijn naam gedurende zijn imposante carrière, nog steeds 5 minder dan De Vliegende Hollander de afgelopen twee seizoenen.

Niels Albert 

Toegegeven: Albert heeft door hartproblemen niet al zijn kansen kunnen verdedigen en moest uit noodzaak zijn carrière vroegtijdig beëindigen. Zonder die hartproblemen had de veldrijder uit Tremelo allicht nog veel meer prijzen gepakt in zijn loopbaan.

Toch kroonde hij zich twee keer tot wereldkampioen. Albert won maar liefst 82 veldritten, ondanks dat hij in de fleur van zijn carrière afscheid moest nemen van de sport. Albert won 11 keer in de Wereldbeker, 14 keer in de Superprestige en 16 keer in de DVV trofee. Daarmee doet hij net even goed in zijn carrière die 10 jaar duurde dan zijn voormalige ploegmaat de afgelopen twee jaar.

Wout van Aert

De cyclocross leeft van duels en Van Aert versus van der Poel is er zo eentje. De afgelopen twee jaar werd de Kempenzoon wel overvleugeld door zijn Nederlandse opponent. Toch scoort Van Aert op het vlak van wereldtitels nog steeds beter dan Van der Poel met 3 stuks.

Desondanks heeft Van Aert in zijn nog jonge carrière al 63 crossen gewonnen. 31 daarvan waren voor een regelmatigheidscriterium (9 Wereldbeker, 7 Superprestige, 15 DVV trofee). Het is dus duidelijk dat Van der Poel de betere is van van Aert op dat vlak, hij scoort met 41 stuks beter op twee jaar dan van Aert over zijn volledige carrière van op dit moment zes seizoenen.

Sven Nys

Nys is nog steeds Mister Cyclocross. De statistieken wijzen dat ook uit. Daar waar Van der Poel iedereen al voorbij is qua overwinningen in regelmatigheidscriteria (behalve dan in de DVV trofee) moet hij nog steeds zijn meerdere erkennen in Sven Nys.

Qua wereldtitels staan ze op gelijke hoogte, maar de Nederlander zal nog even in het veld moeten blijven wil hij ooit Nys evenaren. De Kannibaal won 50 Wereldbekers, 64 Superprestige-veldritten en 46 DVV-manches. De teller van Van der Poel staat momenteel op 21 Wereldbekers, 27 Superprestige-veldritten en 18 DVV-manches.