Columniste in heldenbrief aan Evenepoel: "Rustig groeien in de luwte is niet weggelegd voor wonderkinderen"

Wij selecteerden de opvallendste passages uit de brief van Purnelle aan Evenepoel.

"Dag Remco,

Vandaag gaat het wielervoorjaar van start. Naar die eerste Vlaamse koers heb ik uitgekeken als een kind naar Sinterklaas. Jij hebt de afgelopen wintermaanden natuurlijk niet gewacht, maar gekoerst, ver weg van hier. In elke rituitslag werd jouw naam met geel omcirkeld, om te illustreren wat voor godsgeschenk jij bent voor dit koersgekke land.

Zo gaat dat, sinds je in 1 week tijd twee keer wereldkampioen werd bij de junioren en de tegenstand op een zielig hoopje reed. Sindsdien fiets je onder een vergrootglas. Je ploeggenoten zien met enige verbazing hoe niet zij, maar dat nieuwe jonkie met alle persaandacht aan de haal gaat.

Rustig groeien in de luwte is niet weggelegd voor wonderkinderen. Wonderkinderen rusten niet, de luwte is niet hun plaats en groeien moeten ze vanzelf.

Drie dagen geleden las ik een zin met jouw naam en de woorden valpartij en ziekenwagen. Mijn hart sloeg over. Schaafwonden, klonk het opgelucht. Ik vind schaafwonden de gemeenste wonden. Het is alsof iemand je vel van je spieren probeert te schrapen met een bot aardappelmesje.

"Ik heb geen verwachtingen", zei je glimlachend en zonder aarzelen tegen de pers. Wij daarentegen, staan strak gespannen als jouw kuitspieren van verwachting. 

Laat je niet afleiden door onze idiote verwachtingen. Negeer ons en de begerige argusogen waarmee we elke pedaaltrap, elke grimas, elke beweging van jou gadeslaan. Doe alsof wij er niet zijn en fiets hard van ons weg, zoals alleen jij dat kan. Je hoeft niet achterom te kijken om te wuiven."