Laurens ten Dam over 'oorlog' in het peloton: "Ook ik heb dingen gedaan die ik helemaal niet wilde doen"

Allemaal goed en wel voor de kijkers, maar voor de renners zelf was het afzien. "Ik heb helemaal niet genoten", vertelt ten Dam in zijn column in Het Nieuwsblad. "Vanaf de bank is waaiers kijken prachtig. Als je zelf in de eerste zit, is het ook genieten. Maar als je daarentegen twee dagen net achter die eerste waaier spartelt, is het verschrikkelijk. Dat zijn de ergste dagen op de fiets."

Een dag met waaiers kan je volgens de Nederlander met de oorlog vergelijken. "Het klinkt misschien overdreven, maar het is echt zo. Wie het eerst schiet, wint", vervolgt hij. "Helaas was ik degene die de eerste twee dagen werd beschoten... Achterin zie je elke valpartij gebeuren en ben je juist blind voor ieder verkeersobstakel. Vooraan zitten is dus de boodschap die de renners allemaal tegelijk in hun oortje krijgen."

Vechten, trekken, schelden.. .

"Maar dat gaat niet. En dus wordt er gevochten, geduwd, getrokken en gescholden volgens het principe 'eten of gegeten worden'. Ook ik heb dingen gedaan die ik helemaal niet wilde doen, net als veel soldaten in de oorlog. Maar je moet wel, want anders ben je kansloos. Om je heen zie je renners hun nek breken. Daarbij stilstaan mag niet, want twee seconden je benen stil bij 65 kilometer per uur betekent hoe dan ook gelost."

Ten Dam zag onder meer Warren Barguil uitvallen. "Mijn gedachten waaiden me zo van de tweede naar de vierde waaier in een kwestie van seconden. Nadenken doe je maar weer als deze veldslag is uitgevochten. En onze wonden likken we ook pas in de bus", besluit de CCC-renner.