Ex-winnaar Parijs-Roubaix is koers nog niet beu: "Zolang Patrick Lefevere mij nodig heeft, mag hij mij bellen"

In De Zondag keert Wampers nog eens terug naar 1989, het jaar van zijn grote triomf. "Ik heb het tactisch sterk aangepakt. Toen Dirk De Wolf, mijn trainingsmaat, vertrok, dacht ik even dat het voorbij was. Uiteindelijk kan ik toch aansluiten en komen we met twee op de piste. Blijkbaar was er veel lawaai, maar dat is aan mij voorbij gegaan. Ik kon maar aan één iets denken: ik moet hier winnen."

Wampers is ook perfect geplaatst om uit te leggen wat een begeleider van vips nu juist moet doen. "Ten eerste heel vroeg opstaan. We beginnen met een ontbijt in het hotel van de renners. Daarna krijgen de mensen inside information. Eens de koers van start gaat, rijden we naar een aantal plekken, waar de mensen een goed overzicht hebben."

NIET STOPPEN MET DE KOERS

Ondanks zijn zestig jaar denkt hij nog niet aan zijn pensioen. "Ik zou wel wat minder hooi op mijn vork willen nemen. Maar met de koers wil ik niet stoppen. Zolang Patrick Lefevere mij nodig heeft, mag hij mij bellen. En doet hij dat niet meer, dan zal ik het missen."