Dappere Frederik Backaert jammert: "Spijtig, ik was er zo dichtbij"

Samen met nog een handvol renners zat Backaert in de goede vlucht in Zwitserland. "Ik twijfelde er niet aan dat Küng plannen had gesmeed om deel uit te maken van de goede ontsnapping", doet Backaert zijn verhaal. "Ik heb dus onmiddellijk gereageerd wanneer hij in de aanval trok. Uiteindelijk bevonden we ons met zes in de kop van de wedstrijd, een groep bestaande uit sterke renners."

"Ik dacht dat we een kalme dag in de kop van de wedstrijd zouden beleven, maar het strakke tempo werd er nooit uit gehaald. Op de top van de lange berg hadden we vijf minuten voorsprong en toen ben ik er in beginnen geloven", geeft hij toe. 

Nét niet

"In de vallei zijn we volle bak blijven rijden. Küng heeft tijdens de laatste beklimming aangevallen, waardoor we nog met drie overbleven, met Bagdonas. Hij versnelde opnieuw en uiteindelijk moest ik op 400 meter van de top zijn wiel lossen. Het is spijtig, ik was er zo dicht bij, maar Küng was de sterkste. Indien ik hem gevolgd was, had ik tenminste in zijn wiel kunnen blijven."

Al is het gevoel wel heel goed bij de Oost-Vlaming. "Ik ben tevreden over mijn conditie, ook al voel ik de opgestapelde vermoeidheid na de klassiekers. Ik zal het team zo goed mogelijk helpen en daarna wat rust inbouwen om fris aan de start van de Vierdaagse van Duinkerke te staan", besluit Backaert.