Thomas De Gendt begrijpt het niet: "Als ze met mijn kl*ten willen spelen, dan speel ik terug"

Bij de vluchters werd er vooral naar elkaar gekeken. "In de kopgroep zaten verschillende koppeltjes van dezelfde ploeg, maar iedereen zat naar elkaar te kijken", staat te lezen in Het Nieuwsblad. "Niemand nam initiatief, niemand wou iets doen. Ik begrijp dat niet. Waarom altijd dat rekenen? Waarom altijd kijken naar de anderen? Geen idee of ze bang zijn van mij."

"Op de tweede klim in de finale had ik een héél goed gevoel. Daarom verhoogde ik het tempo. Als het op dat moment de kopgroep in stukken breekt, heb ik iets meer kans op de ritzege. Maar alles kwam helaas terug samen."

'Ik reageer niet'

Toen latere winnaars Nans Peters vertrok, vond De Gendt dat het niet aan hem was om te reageren. "Er reed een paar man serieus op mijn wiel. Op een gegeven moment zat Brambilla in mijn wiel en gaf hij ploegmakker Conci het signaal om te demarreren. En dan bleef al de rest schoon in mijn wiel hangen tot ik zou reageren. Ik dacht toen 'Kus mijn kloten, ik reageer niet'. Waarop de rest in paniek schoot."

"Ik ben dan van achter hun rug zelf weggereden en heb ik zo het gat alleen dichtgereden. Jammer voor hen. Ik verspeelde daar wel veel krachten mee. Maar als ze met mijn kloten willen spelen, dan speel ik terug", besluit De Gendt, die het de komende dagen zeker nog gaat proberen en nog twee kansen ziet voor ritwinst in deze Giro.