Dank om je talent met ons te delen, dank voor je vriendelijkheid, Bjorg!

De schrijver van dit artikel had het genoegen Bjorg Lambrecht te interviewen voor de start van de Waalse Pijl. Hij vertelde hoe zijn vertrouwen gegroeid was na zijn sterke Ronde van het Baskenland. Dat het op de Muur van Hoei toch op zijn eigen tempo zou moeten kiezen. Hij was benieuwd hoe hij daar zou standhouden. Lambrecht kende een superdag en werd vierde.

Vlak na ons gesprek werd hij nog vastgeklampt door twee oudere fans. Ze vertelden van waar ze kwamen en dat deed wel een belletje rinkelen. Een vriendelijke Lambrecht was blij om hen te zien. Oprecht blij. Ze feliciteerden hem met zijn goede prestaties. "Ja, het gaat goed." Ook dat was gemeend, die lichte verbazing vanwege de positieve resultaten.

De felicitaties deden hem deugd. Iedereen kon zien, of je nu dicht bij hem stond of helemaal niet, wat voor een kerel hij was. De vriendelijkheid, dat vooral, spatte ervan af. De bereidwilligheid ook. Altijd bereid om je te woord te staan, of je nu journalist, supporter, of wie dan ook was. En je kon merken dat het niet gespeeld was.

Ja, hij was een enorm talent en hij had ons nog zoveel plezier op de fiets kunnen bezorgen. Als je op je 22ste al de jongerentrui kan veroveren in de Dauphiné, top vijf kan rijden in de Brabantse en Waalse Pijl en een topper als Alaphilippe het vuur aan de schenen kan leggen in het Baskenland. Als je het jaar voordien tweede werd in de Ronde van de Toekomst en al top tien reed in de Vueltarit.

Dan zijn de mogelijkheden enorm. Maar het ergste is dat zijn familie, vrienden en ploeggenoeten deze supervriendelijke kerel gaan moeten missen. Je moest hem niet eens zo goed kennen om te beseffen dat hij dat echt wel was. Zo jammer dat je niet langer bij ons was, Bjorg. Echt zonde. Maar toch bedankt om in die korte tijd mooie momenten met ons te delen.