Karsten Kroon kaart zijn speciale commentaarstijl, het 'egocentrische' wielrennen en attitude Cancellara aan

Niet schrikken als u naar Eurosport zapt en Karsten Kroon hoort praten over wat zijn dochter aan het uitspoken is of over allerlei dieren. Zeker dat laatste komt wel vaker voor. "In mijn commentaar probeer ik mijn liefde voor de koers uit te dragen", benadrukt Kroon in GvA. "Maar als er een mooi paard in beeld komt, of een ezeltje of een bever, dan zeg ik: Hé, een mooie bever. Ik mag toch zeggen dat ik dat een mooi beest vind?"

HIPPIES ALS OUDERS

Zijn stijl wekt hier en daar ook wel wrevel op. Maar Kroon kan wel tegen een stootje, gezien zijn moeilijke jeugdjaren. "Dat er mensen zijn die me niet lusten, is niet erg. Mijn ouders waren hippies. We hadden geen auto en verbouwden ons eigen voedsel. Ons ma maakte onze kleren. Dan ben je gewend dat er met je gelachen wordt."

DRUK, PIJN EN ANGST

Ondanks zijn liefde voor de koers beseft Kroon dat niet alles aan het leven als wielrenner rozengeur en maneschijn is. "Er is veel druk: je moet presteren. En iedere dag heb je te maken met pijn. Het maakt wielrennen tot een rare wereld. Druk, pijn en daarbij is ook de factor angst heel onderschat."

Komt daarbij het gegeven van de sociale instabiliteit. "Wielrennen is egocentrisch: je bent 250 dagen per jaar op de baan. Zestig procent van de renners scheidt na zijn carrière. Ik ook. Als renner draait alles om jou. Je hoort de hele tijd: Wat jij doet is geweldig, Fantastisch. Jij maakt iedereen gelukkig. Voor je het weet ga je daar zelf in geloven."

Wie dat volgens hem alleszins wel deed, was Fabian Cancellara. "Bij CSC zaten we samen op de bus. Dan zei hij: Karsten, can you hand me my shoes? Maar hij zat er net zo ver vanaf als ikzelf. Ik zei: Gozer, neem ze mooi even zelf. Dan vroeg hij het aan de volgende. Belachelijk, zeg."