Met systeem van zeven kopmannen en één helper was er weinig kans op andere selectie

Over de eerder aangeduide renners was er weinig discussie, of het moest dan gaan over Evenepoel, wiens WK-selectie toch eigenlijk niet meer dan logisch was. Dan blijven er nog drie plaatsen over en bondscoach Verbrugghe zou al laten weten dat er één helper zou meegaan. Het uiteindelijke beslissingen van Verbrugghe kunnen dan moeilijk onverwacht genoemd worden.

Yves Lampaert heeft niet veel overwinningen verzameld, maar werkt wel opnieuw een constant seizoen af bij Deceuninck-Quick.Step. Hij werd derde in Parijs-Roubaix en veroverde overigens zilver op het EK. Gilbert en Van Avermaet zullen de grote leiders zijn en die andere zogeheten medekopmannen zullen een stuk in dienst moeten rijden. Een rol die Lampaert in de Tour met verve vertolkte en die hem ook wel ligt.

STUYVEN EN LAMPAERT ALLEBEI RAP AAN DE MEET

Een andere optie is dat wanneer één van die kopmannen van de tweede rij toch voorin beland, dat het best een man is die rap is aan de meet. Dat is Jasper Stuyven zeker en vast, maar dat geldt voor Lampaert evenzeer. Ondanks dat bij die laatste de tactische skills niet altijd even hoog worden ingeschat.

In het geval van Stuyven is het zo dat hij aan een prima tweede seizoensdeel bezig is, bekroond met een eindzege in de Ronde van Duitsland. Voorts geldt echter ook voor hem: veel ereplaatsen, geen overwinningen. Wanneer het niveau van de renners goed vergelijkbaar is, is het niet verwonderlijk dat er voor een bepaald profiel gekozen wordt. Ook niet vergeten dat Stuyven het eerste deel van het jaar veel minder was.

WELLENS MEE ONDANKS KRITIEK

Ook Tim Wellens kwam in aanmerking voor één van de laatste plaatsen. Aangezien Verbrugghe wachtte tot na Canada om de knoop door te hakken, kon je er donder op zeggen dat Wellens erbij zou zijn, ondanks zijn kritiek aan het adres van de bondscoach. In die twee wedstrijden weet Wellens zich immers altijd in de kijker te rijden en geen enkele Lotto-renner meenemen, dat kon Verbrugghe toch ook moeilijk maken.

Blijft dus het gegeven: zolang er minstens één pure helper mee moest, was het weinig waarschijnlijk dat er een plaats was voor Stuyven, Benoot of Vanmarcke. Dan hebben we het niet eens over een De Plus, die op een heuvelachtig terrein toch ook wel een bijdrage had kunnen leveren. Verbrugghe zat in de breedte nu eenmaal met een luxeprobleem en heeft er het beste van gemaakt.