Opinie Meer verzuipen dan pompen: tijdrit voor beloften was er wellicht toch wat over

Laten we beginnen met het geval van Price-Pejtersen. Aan de linkerkant van de baan was er nog één à twee meter vrije doorgaan, de rest van de weg stond onder water. Dat de Deen dan toch de rechterkant koos en kost wat kost doorheen die hele diepe pas wilde, doet toch enigszins de wenkbrauwen fronzen. Voor die beslissing mag hij toch eens bij zichzelf te rade gaan.

Uiteraard willen tijdrijders altijd de best mogelijke lijn kiezen. Dat is waar hun vak haast volledig om draait. Maar tijdritten worden nu eenmaal niet altijd in ideale omstandigheden afgewerkt. Het is ook al vaak geweest dat renners voordeel haalden door net heel vroeg of heel laat van start te gaan. Dat hoort erbij. Renners horen scherp te blijven en de situatie naar goed vermogen te beoordelen.

FLEXIBILITEIT NODIG LANGS TWEE KANTEN

Wat op deze dag wilde zeggen: daar rijden waar het zo goed mogelijk te doen is. Een organisatie kan zich nu eenmaal niet altijd tot in de puntjes voorbereiden op deze helse toestanden die soms niet te voorspellen zijn. Toch mag ook hier enige flexibiliteit verwacht worden om te waken over de veiligheid van de renners.

Er waren nog zo van die opmerkelijke momenten. De Hongaar Attila Valter bijvoorbeeld, die ten val kwam en dan door de stroom nog tientallen meters verder gleed. Of de Noor Iver Knotten, die eerst nog net recht bleef na een slipper en dan in volle afdaling op een nat wegdek nog eventjes zijn ketting terug op de juiste plaats legde. Toch allemaal wat te veel van het 'goede'.

Had men hier dan moeten ingrijpen? Wellicht wel. Dat er door het naar beneden lopen van water op sommige plekken hele diepe plassen ontstonden, daar kan uiteraard op dat moment zelf niets aan gedaan worden. En zolang stukken van de weg er nog min of meer behoorlijk bij liggen, is het aan de renners om zich daar door te manoeuvreren.

SOMMIGE PLEKKEN VOLLEDIG ONDER WATER

De eerlijkheid gebiedt echter om te zeggen dat op sommige plaatsen de hele weg onder water stond. Niet voor een grote afstand, niet voor talloze meters. Maar zulke omstandigheden stemmen toch tot nadenken en dan mag er al eens besloten worden om een koers stil te leggen.

Meteen overgaan tot afschaffing van de hele wedstrijd is nog iets anders. Men had wel de renners die nog moesten vertrekken, kunnen laten wachten. En dan in de tussentijd met medewerkers het parcours opgaan om manueel water langs de kant te duwen op de plaatsen die er het ergst aan toe waren. Tot er opnieuw gekoerst kon worden.

Ja, dan zou er serieus moeten geschoven worden met het schema. En dan zouden het voor een deel van de renners heel andere doorkomsten zijn onderweg dan voor anderen. Maar dat is eigen aan het tijdrijden: niet iedereen rijdt in dezelfde omstandigheden en het komt er op aan om alles zo goed mogelijk te managen. Het was kantje boord, dit WK tijdrijden voor beloften. En op sommige plaatsen was het erover.