Opinie Mathieu van der Poel kruipt in het hoofd van Iserbyt

Geen duel tussen Eli Iserbyt en Mathieu van der Poel in Ruddervoorde. Iserbyt werd vijfde en deed niet mee voor de prijzen. Een opvallend resultaat, want wat Iserbyt tot dusver had laten zien, was echt geen toeval te noemen. Cross na cross graaide Iserbyt niet alleen de overwinning mee, maar was zijn overmacht tekenend. 

In die mate dat hij wellicht enorm opgepept en opgenaaid moet geweest zijn voor die eerste confrontatie met Van der Poel. Dat is des mensen. Ook was het gewoon een realiteit dat het vertrouwen bij Iserbyt steeds toenam. Hield hij zich eerst nog op de vlakte als het over de wereldkampioen ging, dan klonk het na Gavere dat hij 'de strijd wou aangaan'.

ISERBYT ZOALS AERTS IN 2018-2019

Na de Koppenbergcross liet Iserbyt zich ontvallen dat het 'raar zou zijn als Van der Poel ver wegrijdt'. Het was overigens een gevoel dat nog wel bij enkele anderen links en rechts te horen viel. Waar dat op gebaseerd was, is moeilijk te zeggen. Iserbyt is een beetje de Toon Aerts van vorig seizoen. De man uit de subtop die een grote stap voorwaarts zet.

Aerts toonde zich vorig seizoen de evenknie van Wout van Aert. Van der Poel bedreigen zat er echter ook nooit in. Maar ere wie ere toekomt: Iserbyt deed het eigenlijk wel, volop de strijd aangaan. In die eerste ronden. Ook vanuit zijn ploeg klonk: op kop komen als het kan. Moedig, dat enthousiasme, dat initiatief. Maar eigenlijk niet nodig. Het is aan Van der Poel om de koers te maken.

ANDERS RONDRIJDEN MET VDP ERBIJ

Uiteraard was er die botsing met dat paaltje, de fysieke schade die daarbij werd opgelopen, het stuur dat moest rechtgetrokken worden. Dat Iserbyt er nadien niet meer doorkwam, heeft niet enkel te maken met het fysieke, maar ook met het mentale. Het is toch anders rondrijden als Van der Poel meedoet. Voor iedereen.

Maar voor Iserbyt in het bijzonder: hij moet er zich na al die zeges ongetwijfeld veel van voorgesteld hebben en dan reed hij daar plots op meer dan een minuut achterstand. Waar hij zich in andere veldritten na tegenslagen nog erg weerbaar toonde, was dat in Ruddervoorde een heel pak moeilijker. Daar zat de factor Van der Poel voor veel tussen.

EGAAL NIVEAU BIJ VAN DER POEL

En dan was dit nog niet de beste VDP, maar hij hield wel meer dan een uur een egaal niveau aan. Terwijl de anderen - om het met de woorden van Iserbyt te zeggen - 'tot het uiterste werden gedreven' om de man van Corendon-Circus te volgen.

De manier waarop de wereldkampioen wegreed van Sweeck, gaf dat perfect weer. Eerst een gaatje van vijf seconden. Dan richting de tien, vijftien, twintig. Knap van Sweeck dat hij het daartoe wist te beperken. Zijn kopman eindigde op 1 minuut en 38 seconden. En Van der Poel? Die was voor zijn doen solide bij zijn comeback in het veld. Niet meer, niet minder.

DUEL KOMT NOG WEL

Een duel met Iserbyt, dat krijgen we in een andere cross nog wel een keer te zien. Alle verdienste voor hem: zijn veldritseizoen was tot dusver fantastisch en eens een keertje naast het podium vallen, daar hoeft hij niet zwaar aan te tillen. Hij weet nu ook dat het niet best is om over zijn toeren te gaan om Van der Poel te kunnen volgen. Fysiek en mentaal.