Opinie UCI-ranking veldrijden is aan nieuwe reglementering toe

Er kan dus maar beter eens over het concept van de UCI-ranking in het veldrijden nagedacht worden. Nochtans is het basisprincipe zeker verdedigbaar: de uitslagen van het huidige jaar vergelijken met het vorig jaar en aan de hand daarvan een atleet meer of minder punten toekennen. Het is een systeem dat bijvoorbeeld ook gehanteerd wordt voor de wereldranglijst in het tennis.

RECENT VOORVAL GEEN JAARLIJKSE GEBEURTENIS

Ook het voorval van deze week hoeft op zich geen alarmbellen te doen afgaan. Het komt vooral doordat Wachtebeke in 2019 een C1-cross is en niet langer een C2-cross. Het is nu ook niet elk jaar dat een cross van statuut verandert. Zo heeft Van der Poel een overwinning minder wat de C2-veldritten betreft en moet hij de eerste plaats op de rangschikking voorlopig aan Toon Aerts laten.

Wat wel een vreemd gegeven is, is dat er een limiet zit op het aantal resultaten dat in rekening wordt gebracht. In de C1-categorie tellen de beste zes resultaten, in de C2 de beste acht resultaten. Van zodra je vaker dan dat een verdienstelijk resultaat neerzet, kan je daar als veldrijder weinig mee.

WIJZIGING KAN VOORAL IMPACT HEBBEN OP BREDE SUBTOP

Op de kopposities gaat het weinig vat hebben, want een Van der Poel komt zo goed als altijd met een overwinning naar huis. Dan blijft dat resultaat hoe dan ook hetzelfde. Maar verderop in de rangschikking worden de renners die bijvoorbeeld het vaakst top tien rijden niet beloond.

Veldrijders die het goed doen doen, worden zo toch een tikkeltje afgestraft. Het belang van regelmaat wordt op deze wijze enigszins naar beneden gehaald, terwijl zo'n rangschikking net zou moeten dienen om de constante van de renners aan te geven. Veel draagt zo'n limiet op het aantal resultaten niet bij. Een goede reden om niet elke uitslag te laten meetellen, is niet meteen te bedenken.