Cancellara blikt nog eens terug op carrière: "Te zeker dat ik zou winnen, maar dat veranderde na 2009"

Het begon allemaal bij Mapei. "Toen ik voor het tweede jaar op rij de WK-tijdrit bij de junioren won, heeft het Mapei-team mij benaderd. Bij hen leerde ik wat 'samen winnen' betekende. Toen Mapei stopte eind 2002, had ik een nieuwe ploeg nodig en tekende ik bij Fassa Bortolo, een ploeg die simpelweg wilde winnen."

Ferretti was daar de sterke man. "Ferretti was de generaal, diegene die zijn troepen leidde. Zelfs stages behandelde hij als wedstrijden. Hij was meer ouderwets dan de managers die we zien in het hedendaagse wielrennen."

NIET-TOURSELECTIE GOEDE BESLISSING

Daarna volgde de succesperiode onder de vleugels van Bjarne Riis. "Nadat ik in 2006 Parijs-Roubaix won, dacht iedereen dat ik geselecteerd zou worden voor de Tour. Ik had tranen in mijn ogen toen Bjarne me vertelde dat hij een extra klimmer nodig had, maar het bleek de goede beslissing te zijn. Ik miste de Tour, trouwde in augustus, ging naar de Vuelta en behaalde mijn eerste wereldtitel  tijdrijden bij de elite."

In deze jaren werd Cancellara pas echt wereldtop. "Ik was te zeker dat ik op bepaalde momenten zou winnen, maar dat veranderde na 2009. Ik besefte dat het soms beter was om de slimste te zijn in plaats van de sterkste. Als ik het alletwee was, dan kon niets me stoppen. Er waren ook andere momenten, zoals al die CERA-miserie die op ons af kwam in 2008. Van de stress alleen kwam ik tien kilo bij."

MENTALE VERMOEIDHEID

Na 2010 beleefde hij nog  enkele mooie jaren als wielrenner. Tot in 2016. "Ik kon nog doorgaan, maar mentaal was ik moe. Ik wilde niet moeten stoppen door gezondheidsproblemen of blessures."