Opinie Dit had de dag van Bjorg Lambrecht moeten zijn: Muur van Hoei had zijn beklimming kunnen worden

Vreemd hoe het kan lopen. Een paar details hier en daar en de geschiedenis had een hele andere wending kunnen krijgen. Dat is meestal zo, maar zeker ook wanneer we terugdenken aan het enorme talent van Bjorg Lambrecht. Als het leven een beetje normaal was verlopen, had hij vandaag een gooi kunnen doen naar een eerste zege in de Waalse Pijl.

Van bij de jeugd demonstreerde Lambrecht al dat de Ardennenklassiekers iets voor hem waren, met een vierde plek in 2016 in de Flèche Ardenaise en een vijfde plaats in 2017. Dat laatste jaar won hij zelfs Luik-Bastenaken-Luik bij de U23.

De koers explodeerde op La Redoute op die vijftiende april 2017 waardoor de vroege vluchters werden teruggegrepen. In de lastige finale ontstond dan een nieuwe ontsnapping: Lambrecht reed weg samen met William Barta, Lucas Hamilton en James Knox. Aan de voet van de Côte d'Ans, op zeven kilometer van de finish, hadden ze een voorsprong van een half minuutje op het uitgedunde peloton.

Die bonus bleef ook op de laatste helling van de dag intact. Kijk eens waar die renners nu staan. Hamilton eindigde vorig jaar bij de eerste 25 in de Giro. Knox, inmiddels bij Deceuninck-Quick.Step, eindigde 11de in de Vuelta. Maar Lambrecht was die dag sterker dan hen. "In de sprint was het enorm hectisch, maar ik ben enorm tevreden", vertelde Lambrecht achteraf.

In zijn jaar als neoprof reed hij dan de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik volledig uit bij de grote mannen. Zonder een grote rol te spelen, maar die ervaring heeft hem zeker geholpen om het zo goed te doen het jaar nadien. Na een goede Ronde van het Baskenland en dichte ereplaatsen in de Brabantse Pijl en de Amstel Gold Race, zat het qua vertrouwen goed in aanloop naar de Waalse Pijl.

Een wedstrijd die zoals steeds beslist zou worden op de Muur van Hoei. Zelden in de moderne wielergeschiedenis zagen we daar een jonge Belgische klimmer met zoveel bravoure naar boven klauteren. En danseuse, alsof de klim hem op het lijf geschreven was. Vooraf was het kwestie goed te positioneren en ook zijn tempo op de klim was uitstekend.

In de voorlaatste ronde dunde Lambrecht de groep al flink uit. Ook in de finale had hij nog wel krachten over en op het einde perste hij er alles uit: het leverde hem een vierde plaats op. Ook in de eerste maanden nadien bleef Lambrecht stappen vooruit zetten. Het had vandaag zijn grote dag kunnen worden, in een volgende Waalse Pijl. Het had zo mooi kunnen zijn. Was het maar een beetje normaler verlopen sinds augustus 2019.