Iljo Keisse blikt terug op ritzege in Giro: "Zelfde lied als op begrafenis Wouter Weylandt" en "Het was echt ongelooflijk"

"We stonden met slechts vijf in Turijn aan de start", weet Keisse nog. "Davide Bramati vertelde ons dat we niet zeker moesten zijn van een massasprint, want het lokale circuit was erg technisch, wat het moeilijk maakte voor de sprintersploegen om zich te organiseren. Drie of vier dagen voor die zondag hadden we het al over deze rit. De enige vraag was waar aan te vallen."

Keisse koos het juiste moment uit. "Ik ging er voor met 30 kilometer te gaan en kreeg nog een renner mee die niets te verliezen had, Luke Durbridge. We werkten goed samen en liepen elke ronde 5-10 seconden verder uit. Met één ronde te gaan lagen we slechts 30 seconden voor, maar we kregen hulp van Fabio Sabatini, die verschillende keren stoorzender speelde in de achtervolging."

Zo begon het stilaan te dagen dat ze wel eens voorop konden blijven. "Met een paar kilometer te gaan begon ik in de overwinning te geloven. Toen begon ik poker te spelen, zodat mijn medevluchter een beetje meer zou werken en ik energie kon sparen. Ik was een beetje nerveus, maar kon het afmaken. Het was emotioneel, echt ongelooflijk."

En niet alleen vanwege de zege op zich. "Op het moment dat ik over de streep kwam, waren ze een lied van Kings of Leon aan het spelen, wat ook gespeeld werd op de begrafenis van mijn beste vriend Wouter Weylandt in 2011. Zijn zus was daar, mijn vader ook, het was een speciaal moment voor ons allen. Voor mij was dat de grootste overwinning uit mijn carrière."