Slimme aanpak na vermoeden van corona heeft Van der Haar gespaard van blijvende schade

Van der Haar komt in GvA terug op het hele coronaverhaal. "Ik werd snel moe, maar ik dacht dat het was omdat ik weer was ­beginnen te trainen. Ik had ook last aan mijn longen, ook een ­gevolg van het fietsen na een lange rust­periode, dacht ik. Maar toen begon ik hoge koorts te ­ontwikkelen en ook bij normaal ademhalen voelde ik mijn longen branden. Toen wist ik: dit zou wel eens corona kunnen zijn."

Die bedenking maakte de Nederlander zich ook vanwege alles wat zich rondom hem aan het afspelen was met betrekking tot corona. "Het was net de periode van de oplopende piek in Nederland. Ik wilde mij ­laten testen, maar de ­dokter vond thuisisolatie genoeg. De koorts duurde ook maar drie ­dagen. Toch had ik twee weken pijn aan de longen en op een bepaald ­moment merkte ik dat ook mijn reuk- en smaakzin weg waren."

Niet te veel inspanningen leveren, was de boodschap in de periode die volgde. "In samenspraak met dokters en trainer heb ik het rustig aan ­gedaan. Toen ik weer begon te ­trainen, heb ik twee weken niet ­langer dan twee uurtjes gefietst. Aan een lage intensiteit, om ervoor te zorgen dat mijn longen de tijd hadden om te herstellen. De saturatie was ook laag."

Het vermoeden werd later waarheid, maar Van der Haar is wel blij met het pad dat hij en zijn entourage bewandeld hebben. "Alles wees erop dat ik corona had, maar de zekerheid kwam er pas twee ­weken ­geleden na een test in ­België. Ik had een pak antistoffen in het bloed. We hebben het dus goed aangepakt, want indien ik te snel weer hard ­getraind had, had ik blijvende long- of hartschade kunnen oplopen."