Bij de start van de Tour de France in 2011 had Jelle Vanendert nog geenenkele profkoers gewonnen. Het doel was om Jurgen Van den Broeck bij de staan om een goed klassement te rijden, maar de Belgische podiumhoop moest opgeven in de 9e etappe.

Dus moesten ze het geweer van schouder veranderen bij Lotto. De 14e etappe met aankomst op Plateau de Beille leek een steekspel te gaan worden tussen favorieten Evans, Schleck, Contador en Voeckler. Maar op iets meer dan 7 kilometer van de top waagt Vanendert toch zijn kans en ontsnapt hij uit de groep van de favorieten.

Zenuwslopend kwartier

Tot Vanenderts verbazing is er niemand van de favorieten die meespringt met hem. De favorieten blijven naar elkaar kijken en Vanendert kan met mondjesmaat beetje bij beejte uitlopen. Tot Voeckler het vuur aan de lont steekt met een aanval. Maar eenmaal iedereen opnieuw aangesloten is, blijven ze naar elkaar kijken. 

Dat laat Vanendert niet aan zijn hart komen, hij rijdt telkens verder weg van de favorieten. Michel Wuyts en José De Cauwer konden bij het becommentariëren niet ontkennen dat ze heel zenuwachtig waren: "De handen van De Cauwer trillen", geeft Wuyts nog mee.

Na Pantani, Armstrong en Contador is Vanendert de volgende die zijn naam op de erelijst kan zetten op Plateau de Beille. 'De ontdekking van een groot talent. We hebben een klimmer!', riep Wuyts uit bij Sporza toen Vanendert over de meet kwam.