Maar voor oktober 1996 gold Armstrong ook al als ene heel goede renner. De jonge Armstrong versierde zijn eerste profcontract voor het Amerikaanse Motorola. Dat versierde hij nadat hij als amateur nationaal kampioen werd van Amerika.

Amper één jaar later in 1993 won Armstrong het WK wielrennen in Oslo. Hij won in zijn periode bij Motorola tevens twee ritten in de Ronde van Frankrijk, de Clasica San Sebastian, de Waalse Pijl én werd tweede in Luik-Bastenaken-Luik.

50/50 overlevingskans

Maar toen sloeg  het noodlot toe want op 2 oktober 1996 werd bij Lance Armstrong teelbalkanker vastgesteld. Er waren uitzaaiingen naar de longen en de hersenen, zijn overlevingskansen waren fifty/fifty. Armstrong onderging twee operaties en een voor die tijd experimentele vorm van chemotherapie.

Pas in 1998 was hij opnieuw helemaal de oude, hij reed toen bij US Postal. In de zeven jaar die daarop volgden won hij telkens de Ronde van Frankrijk. Die eindzeges werden hem later afgenomen. 

Maar stel dat Armstrong aan de andere kant van de fifty/fifty terecht was gekomen, hadden we in de periode 1999-2005 ook een Tour de France-winnaar gehad die betrapt zou worden op het gebruik van verboden middelen.

We willen bij Wielerkrant het gebruik van doping absoluut niet goedkeuren en veroordelen dit ten zeerste, maar willen er wel op wijzen dat iedereen op dat moment met gelijke middelen streed. Armstrong is een van de grootste leugenaars van de wielerwereld, maar hem helemaal als de duivel beschouwen zoals de UCI doet is misschien ook wel overdreven.