De knotsgekke dag van Vanhoucke: calvarietocht in verschillende trappen, maar de meubelen zijn gered

Het begon allemaal door het initiatief van Deceuninck-Quick.Step en Jumbo-Visma om waaiers te trekken vroeg in de etappe. Het sein was meteen gegeven dat er van rustig ronddraaien in het peloton geen sprake ging zijn. Vanhoucke reed aanvankelijk in de tweede waaier, en toen het daar ook scheurde, zat hij in waaier nummer drie.

Een verre van gunstige situatie dus en het verschil met waaier 1 was toch zo'n vijftig seconden. Aanvankelijk geraakte zijn groep niet meteen dichter. Toen het in de eerste groep stilviel, lukte het dan toch om de kloof te dichten. Vanhoucke deed ook zelf zijn deel van het werk door mee rond te draaien.

EERSTE VAL NET NA TERUGKEER

Nog maar net terug vooraan of Vanhoucke ging samen met onder andere Fuglsang tegen de grond. Deze keer zouden ze snel weer hun plek in het peloton kunnen innemen. Op naar de finale dan, maar op 45 kilometer van die meet kwam het dan tot die massale val waarbij een groot deel van het peloton tegen de vlakte ging. Ook Vanhoucke lag er weer maar eens bij.

Vanhoucke kroop wel snel weer op de fiets. In het peloton leken ze eerst even te wachten, maar gingen ze toch weer doorvlammen, de laatste tientallen kilometers kwamen er immers aan. Zo zag het er heel benard uit, met een achterstand die toch naar de twee minuten neigde. Op 22 kilometer van de aankomst sloot Vanhoucke toch weer aan. Toen hij over de streep reed in Brindisi, zal hij zucht van opluchting geslagen hebben.