Analyse Aanvallen in eerste Vueltaritten hebben Tim Wellens geholpen

Wie hem zag koersen vooraleer hij naar Spanje trok had nochtans niet veel geld ingezet op een overwinning van Wellens in 2020. Hij gaf zelf ook ruiterlijk toe dat hij in een mindere periode zat. Van de Ardennenklassiekers werd veel verwacht, maar beter dan een 21ste plaats in de Waalse Pijl werd het niet. De Brabantse Pijl en de Ronde van Vlaanderen zorgden ook al niet voor de kentering.

Hoe is Wellens er dan in geslaagd om een kleine week na de Ronde naar de overwinning te rijden in een grote ronde die wellicht sterker bezet is dan de Giro was? Wel, het heeft iets van de aanpak van Julian Alaphilippe in de Tour. Die was daar goed, maar lang niet super. Door telkens in de aanval te gaan in elke rit die hem lag, geraakte zijn lichaam gewend aan intense ondernemingen binnen het concept van een wedstrijd.

SUPERCOMPENSATIE

Alaphilippe rekende zo op een supercompensatie en dat werkte wonderwel. Vanaf het WK in Imola was Alaphilippe weer één van de beste wielrenners ter wereld. Met een wereldtitel en de zege in de Brabantse Pijl was de beloning niet min. In Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde had het ook veel beter kunnen uitdraaien.

Tim Wellens had al enkele weken op voorhand aangekondigd te hopen dat de Vuelta zou doorgaan, want zo zou hij toch nog meer kansen krijgen om zich te tonen. Dat is dan ook exact wat hij deed: agressief koersen, meegaan in de aanval en zo is hij er in geslaagd om dag na dag beter te worden. Om uiteindelijk op het niveau te komen waarmee hij zou kunnen winnen.

AANVALLEN VANAF EERSTE RIT

Het begon al in de openingsetappe naar Arrate. Wellens ging op pad met renners als Sütterlin en Jetse Bol in de vlucht van de dag. Een dag later: de tweede Vueltarit en voor de tweede keer Wellens in de aanval. Hij sprong mee met Osorio, Amezqueta en Van den Berg. Wellens zou als enige van de oorspronkelijke vlucht overblijven na de eerste klim en kwam ook op de top als eerste boven.

Een teken dat Wellens al toegroeide naar het beoogde niveau. Hij kreeg het gezelschap van enkele anderen, die hij later een tijdje zou achter laten. Ze kwamen wel terug op zijn wiel, maar door zo diep te gaan op een lastig parcours transformeerde hij voor een groot deel weer in de coureur die we kennen. Daar plukte hij enkele dagen later de vruchten van in Sabiñanigo. Slim geïnvesteerd in zichzelf, knap uitgevoerd.