Hele vrijdag op rollen, 's avonds dochter afhalen en plots zaterdag in vlucht: "Alsof ik nooit 't Kuipke verlaten heb"

Die hoorde vrijdag pas om 18u dat hij de Omloop moest rijden. "Ik was in Lier, het was mijn weekend om mijn dochter te gaan halen. Ineens zag ik op de display van mijn auto: Walter Planckaert. Walter zei: 'Je moet u niet haasten, als je er binnen anderhalf uur bent is het goed.' Ik zei: 'Walter, binnen anderhalf uur ben ik nog niet thuis.'"

Lachen geblazen. De Ketele maakte dat hij zijn ploegmaats zo snel mogelijk kon vervoegen. "Om negen uur was ik in het hotel. Ik heb mij wel nog laten masseren. Ik heb gisteren de hele dag op de rollen gezeten en virtuele wedstrijden gereden. Dat was allemaal niet ideaal. Het zijn altijd die momenten, dat staat in de sterren geschreven dat het dan uw moment gaat zijn. Dit was mijn eerste Omloop."

KENNY, KENNY, KENNY

Dit moest een wedstrijd zonder publiek worden, maar het enthousiasme van de fans van De Ketele was amper te temmen. "Ik heb de hele dag genoten. Ik reed door mijn dorpen: Gent, Gavere, Oudenaarde. Overal stonden er mensen aan de kant om te roepen: Kenny, Kenny, Kenny. Het is alsof ik de hele dag nooit 't Kuipke verlaten heb."

Want: De Ketele zat ook nog eens in de vroege vlucht. En de Omloop, dat betekent starten in 't Kuipke. En wie 't Kuipke zegt, zegt De Ketele. "Ja, sowieso. Ik zou zeggen: moest het daar aankomst geweest zijn kon ik misschien nog iets meer doen, maar dat zou niet veel verschil gemaakt hebben. Na de Molenberg kwam de kopgroep mij voorbij gevlogen. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken, zo snel dat het daar ging."

SPELEN IN HET ACHTERHOOFD

Wegkoersen gebruikt De Ketele ook steevast met het oog op de piste. "Elke trap die ik doe, is in het teken van de Olympische Spelen. Dat zit altijd in mijn achterhoofd, alhoewel ik er vandaag niet heel veel aan gedacht heb. Ik heb vooral gedacht aan de kasseien. Ik kende elk baantje, ik wist perfect waar ik moest rijden. Dat heeft sowieso wel geholpen. Ik ben heel blij dat ik kunnen doen heb wat ik gedaan heb."

En nu toch niet meer naar Kuurne-Brussel-Kuurne, zeker? Ze zullen hem toch wel even van de inspanningen laten bekomen? "Ik sta ook nog reserve, maar ze moeten mij niet meer vragen", lacht De Ketele. "Ik denk dat ik mijn telefoon niet meer opneem."