Analyse Jasper Stuyven gaat aan dit tempo prachtig palmares uitbouwen

Jasper Stuyven is geen Mathieu van der Poel, Wout van Aert of Julian Alaphilippe. Stuyven rijdt goed de hellingen op, maar vaak zullen enkele renners dat nog wel beter doen. Stuyven is rap aan de meet, maar niet de rapste. Geen veelwinnaar: de 28-jarige man uit Leuven is niet de man die elk seizoen goed is voor een resem zeges.

Geen evidentie om dan een palmares uit te bouwen om u tegen te zeggen en toch is Jasper Stuyven daarmee bezig. Met één mooie zege per seizoen, een gemiddelde waar de renner van Trek-Segafredo de laatste jaren steevast aan voldoet, kom je al een heel eind. Uiteraard is de ene overwinning al groter dan de andere. Regelmaat heeft evenwel ook zijn waarde, zeker als een geregeld aantal keren alles in de juiste plooi valt.

Daar weet Jasper Stuyven in te slagen en dat duidt ook op een grote koersintelligentie, wat in de finale van Milaan-Sanremo ook in zijn voordeel sprak. Stuyven begon aan zijn reeks prachtige zeges in 2015, door de achtste rit in de Ronde van Spanje, met aankomst in Murcia, te winnen. 

Niet dat alles die dag meezat, want Stuyven werd zelfs opgehouden door een valpartij. De etappe draaide uit op een sprint met een groep van een kleine vijftig man. Stuyven spurtte het snelst en won voor Bilbao en Réza, goed voor zijn eerste overwinning als prof.

In 2016 was er voor het eerst spraakmakend succes in eigen land met winst in Kuurne-Brussel-Kuurne. Stuyven was mee in het groepje Van Avermaet-Boonen en zette op 17 kilometer van de aankomst zijn aanval in. Zijn overwinning kwam niet meer in gevaar. De achtervolgers deden hard hun best, maar kwamen niet dichter dan 17 seconden.

In 2017 won Stuyven een rit in de BinckBank Tour, in 2018 de GP Wallonie en de GP Jef Scherens. Dat lijkt op papier iets minder geweldig, maar zijn wel degelijk ook zeges met enig achet. In de koninginnenrit van de BinckBank Tour naar Geraardsbergen klopte Stuyven namen als Gilbert, Dumoulin en Sagan. Ook dit was een bewijs van zijn potentieel in het klassieke werk.

De GP de Wallonie is een mooie wedstrijd, waarbij je ook heel wat in je mars moet hebben om aan de Citadel van Namen te kunnen triomferen. Gilbert, Van Avermaet en Wellens staan daar ook op de erelijst. De GP Jef Scherens speelt zich dan weer af in de thuisstad van Stuyven, Leuven. Alleen hiervoor al heeft die overwinning ook een speciale waarde.

Het jaar 2019 was een seizoen zonder succes in het eendagswerk, maar wel met eindwinst in de Deutschland Tour. In een mooi deelnemersveld met Colbrelli, Lampaert, Lutsenko, Ulissi en Hirschi als dichtste belagers. Begin 2020, nog net voor corona het wielerjaar onderbrak, had Stuyven dan die zege beet die echt wel een nieuwe stap vooruit betekende: de overwinning in de Omloop.

Zo is hij één van de weinigen die beide koersen uit het Vlaamse openingsweekend wist te winnen. De Omloop winnen, dat is toch ook wel een teken dat je het in de echte grote klassiekers ook kunt. Het bewijs is er een jaar en drie weken later, met die geweldige uitval na de afdaling van de Poggio, en het dan ook nog perfect beheersen van die prangende situatie in de slotmeters.

Laat Jasper Stuyven dus maar verder doen. Regelmaat heeft hij sowieso voldoende, straf dat hij er elk jaar minstens één zege aan koppelt die boekdelen spreekt. Het zal niet elk jaar een Monument zijn, maar dat hoeft ook niet. Al liggen de Ronde en Parijs-Roubaix ook zeker binnen zijn mogelijkheden. 2021 is nu al geslaagd. Het kan alleen nog maar mooier worden. Het WK wordt nog wat steviger omcirkelt en onderstreept.