Interview Fabio Jakobsen is back: "Als je de klap krijgt die ik kreeg, word je normaal geen wielrenner meer"

Jakobsen mag fier zijn dat hij klaar is om zijn wielercarrière weer te hervatten. "In het begin was ik er niet eens mee bezig om weer wielrenner te worden. Als je de klap krijgt die ik kreeg, word je normaal geen wielrenner meer. Als de dokters je zeggen dat er niets mis is buiten de tien tanden die je kwijt bent en het bot dat weg is, begin je weer te dromen."

De man uit Heukelum maakte iets mee wat weinigen hoeven te beleven. "Wat mij overkomen is, is uitzonderlijk. Het is niet dat iedere wielrenner dat één of twee keer meemaakt in zijn carrière. Ik fiets heel graag. Het heeft even geduurd, maar ik ben blij dat ik weer kan praten over wedstrijden te koersen en te winnen. Om te zeggen dat ik blij zou zijn als ik eens zou winnen, is een understatement."

BEPALEND MOMENT OP TRAININGSKAMP

Jakobsen herinnert zich het moment waarop hij besefte weer wielrenner te kunnen worden nog goed. "Op trainingskamp in december ging ik vier uur mee met de sprintersgroep. Dat was alsof ik een koers reed. Toen ik hen redelijk bij kon houden, besefte ik wel dat ik het in ieder geval nog een paar jaar kon proberen."

 

 

 

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fabio Jakobsen (@fabiojakobsen)

In maart geraakte bekend dat hij zich verloofde met zijn vriendin Delore. "Zonder haar zou ik het niet gehaald hebben. Mijn vriendin was mijn grootste hulp. Ik kon mij alleen niet wassen in de douche. Ze heeft me daarmee geholpen, ze heeft me geholpen met eten. Dat zorgt voor een nog diepere band dan we al hadden. Als je ziet dat de vrouw van wie je houdt dat allemaal wil doen, dan wil je niemand anders meer."

DANKBAARDER GEWORDEN

Het is ook een leuk thema om het over te hebben. "We hebben al over de trouw gesproken. Dat is het lichtpuntje na de val, dat zijn de betere dingen in het leven." Is zijn persoonlijkheid veranderd na de val? "Ik ben iets dankbaarder geworden. Als er al iets van arrogantie was, is dat nu wel weg. Ik besef dat het leven niet eindig is en dat je elk moment moet pakken. Niets in het leven is zeker. Voorts geen grote ommezwaai."

Een psycholoog staat hem ook bij. Hoe gaat dat dan? "Dat kan eens een kort of een lang gesprek zijn. Over hoe ik me voel met het oog op het koersen, waar ik tegen aanloop. Het bekijken van de beelden van de val en wat dat met me doet, dat zijn wel dingen waar je het met de psycholoog moet over hebben. Het visualiseren van de koers... Dat doe ik en dat helpt."

EERSTE KEER EEN SLOTKILOMETER

Zo is het gekomen dat Jakobsen nu klaar is om te koersen in de Ronde van Turkije. Wat gaat dat geven? "Je moet kijken naar de reactie van het brein en van het lichaam. Het doel met de ploeg is om een rit te winnen. Ik ben mee om daarbij te helpen. We gaan kijken hoe mijn reactie zal zijn als ik de eerste keer weer een laatste kilometer rijd. Ik kon het in het verleden, dus ik hoop het nu nog altijd te kunnen."

Jakobsen realiseert zich wel dat mogelijk enig geduld vereist is. "Dat zal in het begin niet zo vlot gaan als voordien. Dat gevoel moet groeien, ik moet het koersgevoel weer leren vertrouwen. Ik voel me weer als een neoprof. Ik zal luisteren naar de richtlijnen van de sportdirecteurs en zien hoe ik kan helpen. In plaats van echt te helpen, zal het eerst kwestie zijn van de finishlijn te halen."

EEN PROCES

Iedereen is benieuwd naar wat hij zelf gaat doen wanneer hij weer voor het eerst betrokken is in een sprint. "We zullen zien hoe ik reageer in een sprint en waarom ik zo reageer. Nadien kunnen we weer een plan maken. Het is een proces. Dit is een grote stap. Ik heb al een stap gezet met mijn revalidatie en de start van de trainingen deze winter was ook een stap."