Sep Vanmarcke is heel eerlijk: "Dan was ik nooit profrenner geworden. En Oliver Naesen ook niet"

Het klinkt een beetje als ‘de goede oude tijd’ als we Sep Vanmarcke bezig horen. “Mocht ik als jeugdrenner getest zijn zoals ze tegenwoordig testen - naar een klim in de Ardennen en dan puur afgaan op de watts -, dan was ik nooit profrenner geworden. Oliver Naesen en Arjen Livyns ook niet”, zegt Vanmarcke aan Het Nieuwsblad. “Ik ben goed in positioneren. En ik ga niet kapot in een lange koers. Dingen waar ze jeugdrenners niet op testen en in coronatijden al helemaal niet meer.”

In de Ronde van Vlaanderen kon je volgens Vanmarcke het verschil goed zien. “Mijn Ronde van Vlaanderen van zondag is een perfect voorbeeld: op de Berendries zat ik à bloc, à bloc, à bloc. Een half peloton rijdt daar rapper naar boven dan ik. Maar op de tweede keer Kwaremont kom ik als twintigste boven, op de Koppenberg als vijftiende en op de laatste keer Pater ben ik achter Asgreen en co. al de beste van mijn groepje. Ik ben niet beter geworden onderweg, maar de rest is afgezwakt. Dat is mijn talent.”

Ook op de kasseien is Vanmarcke een kei. “Ze zeggen vaak dat niemand er sneller over rijdt dan ik. Met al die crossers in het peloton zal dat niet meer kloppen, maar ik lees het altijd graag. Een geheim bestaat natuurlijk niet, maar ik trek bijvoorbeeld veel op mijn armen. Dylan van Baarle doet precies het omgekeerde: zijn bovenlichaam bougeert niet. Alles op de benen. Fabian Cancellara heeft ooit gezegd dat niemand voor zijn plezier over kasseien rijdt, maar ik heb vandaag drie keer de Pater gedaan op training. Nergens voor nodig, maar ik doe dat graag.”