Alaphilippe doet geweldig duel met Roglič in zijn voordeel uitdraaien en wint zijn derde Waalse Pijl in vier jaar

Geen UAE van start in deze Waalse Pijl door corona, ook geen Pogačar en Hirschi dus. Meteen twee kandidaat-winnaars minder. Wel Mertens, Moniquet, Armée, Howes en Lammertink die in de aanval gingen. Vervaeke, Rosa en Velasco deden met enige vertraging hetzelfde en zo vormde er zich een kopgroep van acht renners. Eg probeerde ook nog de oversteek te maken, maar was de auteur van een chasse patate.

Zoals zo vaak in de Waalse Pijl lag het wedstrijdbeeld voor lange tijd vast eens de vroege vlucht vertrokken was. Die reed een bonus bij mekaar van maximaal een kleine zes minuten. Bij het aanbreken van de finale bleef daar slechts een derde van over. Er waren na de eerste passage over de Muur van Hoei ook slechts vijf leiders meer over: Vervaeke, Armée, Moniquet, Lammertink en Howes.

WELLENS BEDRIJVIG MAAR ONSUCCESVOL

Een paar mooie namen hadden al zin in een eerste prikje, namelijk Vansevenant en Wellens. Een heel ander verhaal bij Pidcock: de winnaar van de Brabantse Pijl kwam ten val. Al betekende dat niet dat de Brit al uitgeteld was. Wel bleven de aanvallen komen: onder andere van Carapaz, een ploegmaat van Pidcock. Wellens waagde het ook nog een keertje, samen met Fraile en Van Wilder. Echt weggeraken lukte niet.

Lammertink was de laatst overblijvende vluchter en die trok zijn inspanning zowaar door tot in de absolute slotkilometers. Op iets meer dan een kilometer van de finish werd de Nederlander dan toch gegrepen. Nog slechts een select groepje kanshebbers kwam nog in aanmerking voor de zege.

DUEL TUSSEN TWEE KLASBAKKEN

Op 400 meter van de aankomst plaatste Roglič al zijn versnelling. De enige die nog echt een antwoord in huis had, was Julian Alaphilippe. In de slotmeters werd het een duel tussen deze geweldige klasbakken. Alaphilippe ging er nog over en zette zo zijn regenboogtrui mooi in de verf. Zijn derde overwinning in vier jaar in de Waalse Pijl.