Ellen van Dijk gaat een andere wereldkampioene zijn dan ze was na 2013

In de vorige tijdritten moest ze een paar keer de duimen leggen voor Marlen Reusser. Nu was het omgekeerde het geval. "Een droom is werkelijkheid geworden. Ik wist dat ik in goede vorm stak, maar dat was bij Reusser ook het geval en dan had je nog Annemiek van Vleuten als olympisch kampioene. Ik moest beter doen dan de laatste twee weken en op één of andere manier ben ik erin geslaagd."

Van Dijk moest lang in de hot seat zitten, want ze vertrok ook al vroeg. "Ik begon een uur vroeger dan Marlen Reusser en was daar niet zo blij mee, ook gelet op de wind. Ik wil nooit tussentijden weten, omdat ik nooit ergens anders op wil focussen dan op mezelf, in dat opzicht maakte het niet uit. Ik wist dat ik dood moest gaan aan de finish. Ik wilde alles geven in deze tijdrit."

NA EIGEN TIJDRIT NOG NIET ZEKER VAN ZEGE

Waarna zoals steeds het analyseren van de tijd begon. "Mijn vriend zei : "Je hebt geweldig gedaan." Ik had iets van: "Ja, dat zeg je altijd." Ik heb onlangs ook goede tijdritten gereden en dan versloeg Marlen me altijd met een redelijke marge. Ik dacht dat mijn tijd goed genoeg kon zijn voor de zege, maar was niet zeker."

Van Dijk bleef het in spanning volgen. "Toen ik zag dat Marlen drie seconden sneller was aan het tweede tussenpunt, dacht ik: "Oké, ze is gewoon sneller de laatste twee weken." Al bleef ik hopen, want het was maar drie seconden. Het was een emotioneel moment toen ik me realiseerde dat ik de wereldtitel pakte. Annemiek moest nog finishen, maar zij had al een grotere achterstand."

MINDER ZICHZELF DRUK OPLEGGEN

Bij haar tweede wereldtitel tijdrijden moet het draaien om de fun en niet zozeer met de druk die zich in het wielrennen wel eens laat voelen. "Ik wil hier echt van genieten. Na 2013 ging ik mezelf druk opleggen en vond ik dat ik elke koers moest tonen dat ik de wereldkampioene was. Ik durde zelfs mijn trui niet dragen op training. Ik ga het nu zeker anders doen."