Uijtdebroeks was de grote pechvogel in het WK voor junioren: "Ik had het beeld van Roglič in Parijs-Nice voor ogen"

"Ik droeg het rugnummer 13, dat heeft mij niet veel geluk gebracht", moest Uijtdebroeks lachen met zijn eigen miserie. "De eerste valpartij gebeurde al in de eerste ronde. Na mijn tweede val was mijn fiets kapot en dacht ik: "Het is gedaan." Het was nog ver en ik ben toch à bloc gegaan."

Uijtdebroeks trok zich op aan een koersbeeld dat hij dit jaar bij de profs gezien had. "Ik had het beeld van Roglič in Parijs-Nice voor ogen. Hij viel toen drie keer en verloor het algemene klassement, maar heeft ook doorgezet. Als je vertrekt in een WK in België, moet je doorzetten en karakter tonen tot het einde."

WELLICHT GEEN BREUKEN

Wat gebeurde er eigenlijk bij die tweede val? "Er waren allemaal renners die voor mij vielen, ik kon niet meer remmen en ik vloog er knal in. Dan vloog ik overkop en belandde ik op een andere gast. Dan was het over & out. Ik heb veel pijn aan mijn rug en schouders. Misschien heb ik een barstje opgelopen aan mijn rug. Ik denk niet dat ik iets gebroken heb, anders had het waarschijnlijk niet mogelijk geweest om uit te rijden."

Achteraf gezien is het misschien een gemiste kans, gezien het goud voor Hagenes en het zilver voor Grégoire is. "Als ik zie welke mensen er op het podium staan: dat zijn de renners waar ik al het hele seizoen tegen koers. Ik ga het mij niet aantrekken. Ik heb zo hard mogelijk gereden en kan mezelf niets verwijten. Hagenes is een heel sterke gast, die nog ver gaat komen in de klassiekers. Een dikke chapeau voor hem."