Olympisch zilver doet Wout van Aert nog altijd niet veel: "Is het dit nu?"

Vier maanden later zit Wout van Aert nog altijd met een dubbel gevoel over de olympische wegrit waarin hij zilver pakte. “Ik denk dat er meer in zat, maar ben nooit gekomen tot het punt van zelfinitiatief omdat ik geen moment herstel kreeg. Pas toen Carapaz en McNulty weg waren, kon ik me wel 'herzetten' en was ik de beste in de achtervolgende groep. Maar toen was de koers gereden”, vertelt Van Aert aan HLN.

Veel deed die zilveren plak Van Aert niet. “Dat zilver bracht eerlijk gezegd niet veel teweeg. Na afloop moest ik letterlijk in mijn koersbroek rap rap het hotel binnenspurten om het buffet te halen, want dat stond op sluiten. Toen ik om negen uur 's avonds op mijn kamer belandde, dacht ik: 'Allez, is het dít nu, een olympische medaille winnen?'”

Dat is sindsdien nog altijd niet veranderd. “Ik ben dat gevoel niet meer kwijtgeraakt. Ik probeerde me nog wel op te laden, was fysiek oké. Maar in de tweede ronde van de tijdrit kon ik mezelf geen pijn meer doen. Eenmaal terug thuis heb ik alles bewust afgehouden. Zelfs een huldiging op de luchthaven zag ik niet meer zitten. 't Was efkes goed geweest.”