Louis Vervaeke doet heel eerlijk het verhaal van zijn burn-out: "Je begint te geloven wat ze zeggen"

Vervaeke keert hiervoor terug naar het jaar van zijn doorbraak, toen hij 22 was. "Het seizoen erna wou ik tussen de toppers staan", vertelt hij in het VRT-programma. "Ik ging er stevig tegenaan in de winter en dat wierp zijn vruchten af in de eerste koersen. Het sein voor mij om nog zwaarder te trainen. Alleen vergat ik dat het familiaal niet liep."

Terwijl hij dat als mens wel met zich meesleurde. "Het bezorgde me extrasportieve stress. De combinatie van overtraining en mentale moeilijkheden hebben tot een burn-out geleid. Ik moest lossen en afstappen, mijn lichaam sputterde tegen, ik kon niks meer. Terwijl ik niks liever wilde dan hard rijden."

SCHULDGEVOEL

Het had ook gevolgen op mentaal gebied. "Je begint je schuldig te voelen en je begint te geloven wat ze zeggen. Dat ik een luie renner was bijvoorbeeld. Als je je als persoon niet goed voelt, met stress te kampen krijgt of met privéproblemen zit, kan je niet je beste prestaties leveren."

Daar is Vervaeke zich nu veel meer van bewust. "Vroeger was ik misschien de naïeve topsporter die dacht dat alles in stijgende lijn moet gaan. Voor een zwak moment was er geen plaats. Ik mocht ook niet ongelukkig zijn, dacht ikJong en naïef. Nu zou ik zeggen: "Wees kalm. Doe rustig en heb vertrouwen in jezelf."" Volgend jaar maakt Vervaeke de overstap van Alpecin-Fenix naar Quick.Step-Alpha Vinyl.