VOORBESCHOUWING RIT 18: inspireert vertrek in Lourdes Pogačar tot mirakel of ruikt Vingegaard zege na Hautacam?

Een start in bedevaartsoord Lourdes voor een mogelijk beslissende bergrit: de Tourorganisatie had het niet beter kunnen uitdokteren. Snel een gebedje zeggen en vlammen maar. In Laruns ligt nog een tussensprint, maar Van Aert heeft geen punten meer nodig. Nadien gaat het bergop met eerst de Col d'Aubisque. Na 16,4 kilometer klimmen aan 7,1% volgt ook nog de Soulor, maar die is niet als een klim gecategoriseerd.

Dat is wel het geval voor de Col de Spandelles. Geen col buiten categorie, wel één van eerste categorie. Qua steiltegraad moet deze echter niet onderdoen voor de andere beklimmingen van de dag, met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,3%. Na de afdaling en de vallei komen de leiders in de rit op 13,6 kilometer van de aankomst aan de voet van de Hautacam.

MOORDEND TEMPO OF CONSTANTE AANVALLEN

Daar begint dus deze col buiten categorie. Het gemiddelde stijginspercentage is op de slotklim 7,8%. Een lange klim heet in het voordeel te zijn van Vingegaard, maar Pogačar zal zich daar natuurlijk niet bij neerleggen. In de vorige rit liet de Sloveen zijn schaarse ploegmaats een moordend tempo opleggen. Wie weet gooit hij het nu over een andere boeg en bestookt hij zijn concurrent wel op elke beklimming.

De situatie in de wedstrijd leent zich daartoe: om 2'18" goed te maken, kan je er maar beter zo vroeg mogelijk aan beginnen. De zeventiende rit heeft aangetoond dat Vingegaard geïsoleerd kan worden. Lukt dat vroeg in de koers, dan is wel één en ander mogelijk. De op papier minst zware klim is wel de steilste, ook daar kan dus een verschil gemaakt worden.

ENKEL VINGEGAARD KON CONCURRENT AL LOSSEN

Wat in het voordeel van Vingegaard spreekt, is dat hij bergop nog geen enkel zwak moment heeft getoond. Liet hij zich een keertje verrassen, dan sprong hij weer fluks naar het wiel van Pogačar toe. Ze zijn bergop met veruit de twee sterksten in deze Tour. Elkaar lossen is echter zo moeilijk. Enkel Vingegaard slaagde daar één keer in, toen Pogi het zo moeilijk kreeg op de Granon.

Pogačar moet tijd goedmaken, wil hij nog met goede hoop aan de start van de tijdrit komen. Alles of niets spelen dus. Hij kan dat ook: hij koerst niet voor een tweede plek, die komt trouwens toch niet in gevaar. Niets dat er op wijst dat Vingegaard deze keer wel zal kraken, maar: de koers moet altijd gereden worden. En wat ondernemen Bardet, Gaudu en Quintana nog in hun strijd voor de ereplaatsen? Antwoord na 143,2 kilometer.