Opinie Tweede seizoensdeel een sportief drama voor Mathieu van der Poel, met incident in Australië als anticlimax

Ook in het voorjaar waren er al moeilijke momenten na die aanslepende rugblessure die zijn vat had op zijn voorbereiding. Eerste koers van het seizoen gereden in Milaan-Sanremo en daar meteen podium gereden. Daarna wel onder stoom gekomen met overwinning in Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Al moest hij zijn tenen uitkuisten om op de hellingen in de Ronde Pogačar te volgen.

Twee weken later in Parijs-Roubaix al eerder uitgeblust. Over de Giro lopen de meningen uiteen. Met een ritzege, een aantal dagen in de leiderstrui en nog een straffe onderneming in de bergrit naar Lavarone mocht die toch gezien worden. De laatste Giro-dag was op 29 mei. Nadien was het op naar de Tour, op naar een tweede seizoensdeel waarin VDP slechts een schim van zichzelf zou zijn.

TOUR DRAAIT IN DE SOEP

De vijfde plaats in de tijdrit in Kopenhagen verbloemde nog één en ander, maar Van der Poel kent zichzelf wel zo goed dat hij dan al iets vermoedde. Het draaide vervolgens helemaal in de soep. Soms was de man die een jaar eerder nog smaakmaker was in de Tour zelfs helemaal achteraan te vinden. Het werd al snel duidelijk dat Parijs niet zou gehaald worden. In de elfde rit was het afstappen geblazen. De aftocht blazen ook.

Bezinnen en herbeginnen, was nadien de opdracht. De batterijen opladen en dan weer zo veel mogelijk wedstrijddagen in de benen krijgen. Alleen waren er niet veel wedstrijddagen meer beschikbaar. Alpecin-Deceuninck kwam immers niet aan de start van de Tour of Britain. Er moest dan voor een alternatieve voorbereiding gekozen worden van eendagskoersen en bijtrainen. Verre van ideaal.

VIA NATIONALE KOERSEN RICHTING WK

Twee nationale koersen en de GP de Wallonie won hij wel. Dat is op zich weinig waard, maar in die laatste koers klopte hij wel Girmay met overtuiging. Het WK werd echter niet wat er van verwacht werd. Aan de pech van zijn landgenoten in de mixed relay kon Van der Poel uiteraard niets doen. Wat met het incident in zijn hotel wat ertoe leidde dat hij in de wegrit al na dertig kilometer moest opgeven?

We weten er natuurlijk niet volledig het fijne van. Wat we wel weten, is dat tienermeisjes de orde in het hotel verstoorden. Uitgelekte details wijzen er op dat Van der Poel niet (meteen) de receptie of de Nederlandse staf contacteerde en er zelf achteraan ging. Natuurlijk is het een uiterst vervelende situatie als jongeren je nachtrust komen verstoren. Wel mag je je ook een bepaalde vraag stellen.

GEEN MENTALE RUST EN GEEN INGREEP ENTOURAGE

Namelijk: hoe komt het dat iemand als Van der Poel dan toch niet helemaal het hoofd koel hield en waarom niet onmiddellijk de entourage is gecontacteerd? Is dat het belang van zo'n WK? Het gegeven dat Van der Poel al enkele kansen gemist heeft om wereldkampioen te worden en toch alles had gedaan om klaar te geraken voor Wollongong? Dan is er toch iets dat weegt. 

Dinsdag moet Mathieu voor de rechtbank verschijnen. Hopen maar voor hem dat de uitkomst meevalt en hij snel terug naar zijn thuisland kan om de rust terug te vinden. De sportieve realiteit is dat alle grote afspraken achter de rug zijn en het najaar helemaal niet heeft gebracht wat hij ervan gehoopt en verwacht had. Een najaar zoals Van der Poel er nog nooit één heeft meegemaakt.