🎥 De slottijdrit in de Tour de France is terug: in het verleden won meestal de eindwinnaar, maar ook heel wat spektakel

Het bekendste voorbeeld is natuurlijk 1989. Vanuit Versailles was er nog een tijdrit van 24,5 km naar de Champs-Elysées. Laurent Fignon droeg de gele trui. Greg Lemond stond 2e en had 50 seconden achterstand. Velen dachten dat de buit voor Fignon al binnen was, maar Lemond maakte gebruik van een speciaal tijdritstuur (een primeur toen, red.) en hij reed Fignon nog uit het geel. Lemond won de tijdrit en won de Tour met 8 seconden voorsprong. 

Dat was de laatste keer dat de Tour de France met een tijdrit eindigde en in 1989 was het ook de 1e keer in vele jaren. Nochtans was er een periode dat de Tour telkens met een tijdrit eindigde. Dat was van 1964 tot en met 1971. 

In 1964 won Jacques Anquetil de slottijdrit en de Tour. Hij won zo de Tour na een verbeten strijd met Raymond Poulidor. Een jaar later won Felice Gimondi de tijdrit. Ook hij won voor Poulidor.

De 2 jaren nadien was de winnaar van de slottijdrit telkens verschillend van de winnaar van de Tour. Lucien Aimar won de Tour in 1966, maar het was Rudi Altig die de tijdrit won. Een jaar later won Poulidor de slottrijdrit, maar Roger Pingeon won wel de Tour. Aimar en Pingeon maakten zo allebei gebruik van een grote geruststellende voorsprong. 

In 1968 gebeurde hetzelfde als er 21 jaar later zou gebeuren. Herman Vanspringel begon de slottijdrit als leider, maar Jan Janssen was de betere tijdrijder en had maar een achterstand van 16 seconden. Janssen won de tijdrit en won de Tour met 38 seconden voorsprong op Vanspringel. 

Daarna eindigde de Tour tot in 1971 telkens met een tijdrit. We zaten toen in het tijdperk van Merckx en hij won telkens de slottijdrit. Zo gaf hij zijn Tourzege telkens nog wat meer glans.