Opinie De Wereldbeker zorgt alweer voor discussie, maar de ingeslagen weg is waarschijnlijk wel de juiste

Al sinds uitbreiding van de Wereldbeker naar meer dan negen manches vorig jaar, is er kritiek. Er zouden te veel manches zijn, het kost te veel voor de renners, de andere crossen en klassementen lijden eronder… Ga zo maar door. Er zijn altijd wel argumenten om de status quo te behouden.

De discussie werd weer opgerakeld door Sven Nys die stelde dat elke week Wereldbeker dodelijk is voor de sport en het beperkt moet worden tot acht manches.  De CEO van Flanders Classics, Tomas Van Den Spiegel, reageerde door te zeggen dat de Wereldbeker moest uitbreidden om de sport voor te bereiden op de toekomst en het voortbestaan te verzekeren. 

Te veel klassementen

Nys heeft gelijk als hij stelt dat Wereldbeker de beste renners moeten aantrekken en dat was in Dublin zeker niet geval. Zonder Belgen en Nederlanders was er bijna niemand geweest. Maar voor het promoten van de Wereldbekers in Amerika, door sponsor en organisator Trek in Waterloo, is Nys er wel snel bij. De Wereldbekers in de VS blinken nooit in publieksaantal en renners slaan ze soms ook bewust over. Dat project is mislukt. 

Maar er moet er ook duidelijkheid zijn voor de toeschouwers of kijkers, zeker als het veldrijden nieuw en jonger publiek wil aantrekken. De overvloed aan klassementen zoals de Wereldbeker, de Superprestige, de X²O Trofee, de Exact Cross helpen ook niet. Als je toevallig kijkt naar veldrijden moet je al goed geïnformeerd zijn om te weten voor welk klassement er weer wordt gereden.

Niet alleen in Vlaanderen of Nederland

Elke zondag (of uitzonderlijk op zaterdag in Val di Sole) Wereldbeker is voor iedereen duidelijk. Op de meest aantrekkelijke parcoursen moeten de beste renners elkaar kunnen bekampen. In een park of in een bos van boom naar boom rijden in Vlaanderen, dat kennen we nu wel al. De vele rugblessures zijn er het gevolg van. 

De Wereldbeker moet telkens de afspraak van het weekend zijn. Belgische crossen hebben zeker nog een toekomst als die de krachten bundelen en een alternatief klassement bieden voor de mindere goden die niet in de Wereldbeker starten. 

De internationalisering van het veldrijden is de juiste weg als die goed uitgevoerd wordt en de juiste markten worden aangesproken. Wereldbekers zoals in Dublin, Val di Sole of destijds in Milton Keynes (2014) waren een schot in de roos en bewijzen dat het veldrijden niet alleen leeft in Vlaanderen.