Analyse Dylan van Baarle wordt voor zijn harde werk bekroond

In de rittenkoersen en de grote rondes zie je Dylan van Baarle steevast een knechtenrol vervullen. Hij staat zijn kopmannen bij en rijdt aan de kop van het peloton indien dat nodig is. Af en toe is er wat ruimte om voor eigen rekening te rijden. Zo kon hij in de Tourrit naar Megève spurten voor de overwinning. Uiteindelijk moest hij tevreden zijn met een 5e plaats. 

In de eendagswedstrijden is het een ander verhaal. Bij INEOS Grenadiers is van Baarle een van de kopmannen en rijdt hij vol mee voor de overwinning. In de E3 Saxo Bank Classic eindigde hij 8e, maar zijn beste prestaties moesten dan nog komen. 

Van Baarle leek in de Ronde van Vlaanderen voor een ereplaats te strijden, maar Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar vertraagden zo hard, waardoor de zege er toch opnieuw inzat. Uiteindelijk werd van Baarle na van der Poel 2e.

2 weken later was het wel prijs voor van Baarle. Op Carrefour de l'Arbre versnelde hij en Matej Mohoric, Yves Lampaert en Tom Devriendt konden niet volgen. Van Baarle rondde een solo van zo'n 20 km af en won met bijna 2 minuten voorsprong Parijs-Roubaix. 

Parijs-Roubaix was meteen zijn mooiste overwinning uit zijn carrière en dat was al een bekroning voor zijn harde werk. INEOS kon jaren aan een stuk op van Baarle als knecht rekenen. Het leverde van Baarle ook een mooie transfer naar Jumbo-Visma op. Daar zullen ze de komende jaren nog plezier aan beleven. 

Met de prijs van Wielrenner van het Jaar is van Baarle nog extra beloond. Zijn uitslagen en harde labeur voor de kopmannen werden hoger ingeschat dan de prestaties van onder meer Mathieu van der Poel, Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen. Een extra bekroning voor Dylan van Baarle.