Interview Viktor Vandenberghe en aanhang vieren Belgische titel: "Op het EK me gek laten maken door de supporters"

Nog voor de cross bij de heren junioren begonnen was, had Vandenberghe al een goed voorbeeld voor zich om te weten wat juist te doen. "Ik kwam toevallig Michael Vanthourenhout tegen tijdens de verkenning. Ik heb wat bij hem in het wiel gezeten om te kijken naar de lijnen. Het was niet gepland."

Desondanks kwam het wel tot een valse start... "Ik kreeg flitsen in mijn ogen waardoor ik niet zag of het licht op groen ging. Ik heb dat eerder al eens voorgehad en toen startte ik te laat. Ik kwam nu als zevende in het veld. Ik ben op mijn gemak opgeschoven. Bij de eerste passage aan de finish zat ik vooraan met Nuyens en heb ik doorgetrokken. Ik zag dat ik een gaatje had. Mario De Clercq riep me toe niet over mijn toeren te gaan."

STERKE LOPER

Dat lukte, met het gekende gevolg. "Alle puzzelstukjes vielen samen. Ik heb er niet veel woorden voor. Ik ben heel tevreden dat het eens is gelukt. Voordien werd ik derde of viel ik naast het podium." Niets van dat deze keer. Van aan het ponton was het constant lopen, zeker naarmate de cross vorderde en er steeds meer modder lag. De regen was wel in het voordeel van Vandenberghe, want lopen kan hij als de beste.

Dat heeft de crosser van Starbikes-Bert Containers overgehouden uit zijn voetbalverleden als middenvelder. Voorts was het nog wel niet zo'n evident parcours. Veel draaien en keren: lastig voor iemand van zijn gestalte. "Het viel eigenlijk nog mee. Het waren nog ruime bochten. Waar de korte bochten waren, moest je toch lopen. Daar kon ik wel mijn voordeel uit halen. Echt kort draaien is niets voor mij. Daar ben ik iets te groot voor."

VOLLE BUS MET FANS

Na het succesvol afronden van de omloop volgde de podiumceremonie. "Viktor, Viktor", scandeerden zijn fans. "Op het EK in Namen waren ze er ook. Alleen iets minder massaal. Nu zijn ze met een volle bus gekomen. Dat doet wel iets met mij. Ik heb me niet opgeblazen. In Namen had ik mij gek laten maken door de supporters. Nu is het goed gelukt om daarmee om te gaan en heb ik mijn eigen koers kunnen rijden."

Zo'n Belgische titel dient samen gevierd te worden: daar hoort ook een bezoek aan het supporterslokaal bij. "Dat is bij mijn nonkel Stijn Vandenberghe. Hij heeft van zijn atelier een soort lokaal gemaakt. Soms is daar een afscheidsfeestje of ga ik er naartoe aan het einde van een seizoen. Vanavond uiteraard ook."