Thomas De Gendt ziet het met lede ogen aan: "Zou het geen vijftien jaar volhouden"

De jeugd van tegenwoordig zegt men wel eens, maar voor Thomas De Gendt is er dag en nacht verschil met hoe hij vroeger koerste. Of toch niet?

“Wij hadden destijds dezelfde mentaliteit, maar het was een andere periode. Hoe moet ik het zeggen? Jonge renners konden gewoon niet hetzelfde trappen als de big guys . Ik was al vijf of zes maanden bezig vooraleer ik een eerste keer in de top tien van een wedstrijd raakte. Eerder was onmogelijk”, vertelt hij aan Het Nieuwsblad.

“We moesten allemaal wachten tot we 23 jaar waren om prof te worden. Nu komen ze op hun 18de, 19de over. De absolute top deed dat wel op die leeftijd, maar nu wordt iedereen zo jong prof. Het is anders. Al zou ik niet graag nu een superjonge coureur zijn. Al de beste renners trappen meer watts dan ooit.”

Vooral naar de voeding toe is er veel veranderd. “Ze wegen alles af. De koolhydraten zijn bepaald, of het aantal gelletjes en het uur waarop die moeten genomen worden. Het is meer computergestuurd wielrennen. Als ik honger heb, dan neem ik mijn bord en leg ik het vol rijst. Zij leggen dat bord op de weegschaal en zijn dan bezig… Een beetje meer, nog een beetje meer, oei, net iets te veel . Het neemt toch een beetje het plezier van het wielrennen weg. Als ik nu was begonnen, zou ik het geen vijftien jaar hebben volgehouden.”