Analyse Waarom analisten nu ineens zéér hoge tijdsdruk leggen op Wout van Aert: verschillende factoren zijn van toepassing

Of het nu José De Cauwer was in De Tribune of Johan Museeuw bij VTM, hun mantra was: "Het is tijd dat Van Aert de Ronde van Vlaanderen en/of Parijs-Roubaix wint". Waarmee ze zelfs bedoelen dat het hoog tijd is dat één van deze Monumenten gewonnen kan worden door Van Aert. Van waar ineens de tijdsdruk voor een renner die al enkele seizoen met tal van topprestaties het wielerpubliek charmeert?

Meerdere factoren spelen hier in mee. Eerst en vooral bewondering of op zijn minst appreciatie voor de grote kampioen Wout van Aert. Na al wat hij reeds gepresteerd heeft in het wielrennen, ligt de lat gewoon bijzonder hoog. Een voorjaar zonder echt grote vis, zelfs al zit daar dan een zege in Gent-Wevelgem of de E3 bij, is simpelweg niet goed genoeg. Zeker nadat het hem al een keertje overkwam in 2022.

TOPJAREN

Stappen vooruit zetten is het doel van elke topsporter. Bij eentje van het niveau van Van Aert, is de verwachting dat hij daar ook in slaagt. Een andere reden is dat Van Aert nu al enkele jaren haast een seizoen lang een goed niveau haalt. Van Aert zit in zijn topjaren en die blijven niet eeuwig duren. Van Aert is nu 28. Hij hoeft dus inderdaad geen jaren meer te wachten met die grote zeges, want anders wordt het moeilijk.

Wat deze gedachtegang ook mee vormt, is een beeld uit het verleden. Wanneer we denken aan Belgische wielerkampioenen, dan komen vooral type renners in beeld die glorieerden in het voorjaar en dus ook de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix meerder keren gewonnen hebben. Tom Boonen: 3x de Ronde, 4x Roubaix. Johan Museeuw: 3x de Ronde, 3x Roubaix.

ANDERE VERDIENSTEN

Dat Van Aert al een decennium lang voor veldritspektakel zorgt, op oppermachtige wijze de groene trui wint en een Tour-favoriet kan doen kraken bergop: het doet het belang van de klassiekers in België niet afnemen. Daar wordt slechts deels of op sommige vlakken geen rekening mee gehouden. Een Belgische topper hoort immers te scoren in de klassiekers. Alleen is het er erg weinigen gegeven om dat meermaals te doen.

Sagan heeft de dubbel Ronde-Roubaix beet, maar won elk van deze koersen slechts één keer. Gilbert won 4 van de 5 Monumenten, maar de Ronde en Roubaix elk één keer. Van der Poel zit al aan twee Ronde-triomfen. Of Roubaix op zijn cv komt, moet nog blijken. Van Aert kan de vernoemde koersen evengoed nog meermaals winnen. Als ze aan het eind van zijn carrière éénmaal op zijn palmares staan, is dat ook al prachtig.