Analyse Parijs-Nice leverde niet het verwachte duel op, maar het verleden leert iets anders

Tadej Pogacar won de 3 bergetappes en daarmee ook het eindklassement. Ook pakte hij de puntentrui en de jongerentrui mee naar huis. Daarnaast spurtte Pogacar bij elke tussensprint waar er nog bonificaties te rapen vielen, mee. De Sloveen was duidelijk heel alomtegenwoordig in de Koers naar de Zon. Hij won er op dominante wijze. 

Dat staat in contrast met Jonas Vingegaard. De ploegentijdrit uitgezonderd, moest hij de wedstrijd vooral ondergaan. Op de 1e aankomst bergop was er wel een poging om van de rest afstand te nemen, maar nadien liep hij op een counter en verloor hij veel tijd. Nadien koos hij vooral voor zijn eigen tempo en eindigde hij uiteindelijk 3e in het klassement. 

TIRRENO-ADRIATICO

In de richting van de Tour de France zou je kunnen stellen dat Vingegaard nog heel wat werk heeft om Pogacar in te halen, maar ook in 2022 was dat zo. Toen reden ze allebei de Tirreno-Adriatico en Pogacar won die rittenkoers op even dominante wijze. Het verschil met Vingegaard die 2e werd, was nog groter: 1'52". 

We weten allemaal wat er later dat jaar in de Tour gebeurde. Pogacar kwam tekort en Vingegaard domineerde. De Deen won de Tour uiteindelijk met 2'43" voorsprong en won zowel in de Alpen (Col du Granon) als in de Pyreneeën (Hautacam) de koninginnenrit. 

Zo weten Vingegaard en Jumbo-Visma dat er geen reden tot paniek hoeft te zijn. In 2022 en 2023 waren de verhoudingen in maart gelijkaardig en in 2022 evolueerden de verhoudingen in het voordeel van de Nederlandse formatie. Er hoeft dus zeker geen reden tot paniek te zijn, wat er bij Jumbo ook niet is.