Crossers uit USA en Canada zitten met zelfde probleem als ... Biniam Girmay

Afgelopen weekend zagen we in de Wereldbekermanche in Dublin met Ella Brenneman, Kaya Musgrave, Keira Bond en Katherin Sarkisov naast ouwe getrouwe Emily Shields heel wat nieuwe jonge Amerikaanse talenten aan de start staan. 

Daardoor zijn de Amerikanen nu definitief en in quasi-volle getale in Europa aangekomen, al zijn er nog steeds een aantal crossers die aan de andere kant van de Atlantische Oceaan blijven voorlopig. De Canadese topvrouw Maghalie Rochette is er dan weer al van in Niel op 11 november bij.

De reden waarom de Noord-Amerikanen pas in november de oversteek maken? Er is misschien wel een mooie prijs te winnen in de Amerikaanse crossen in oktober - er is nog steeds meer dan alleen de Wereldbeker in Waterloo.

Maar toch: het heeft ook nog een andere reden. Werkvisums uit Noord-Amerika zijn amper drie maanden geldig binnen de Schengenzone. Dat is een probleem dat onder meer Rochette ook een aantal winters geleden al eens aankaartte.

It remains stupid that 🇺🇸🇨🇦 North American cyclocross racers can only race for 90 days in 🇪🇺 Europe due to visa laws.

Why being so strict to a group of cyclists? They cause less trouble then some people who stay for years without even requesting a visa.#cycling #CX #unfair pic.twitter.com/HUpmwHIXMG

— CyclingBottle (@Cyclingbottle) November 18, 2023

Tot op heden is er echter nog geen oplossing voor het probleem en het is iets dat ver boven de hoofd van de UCI wordt beslist, dus een snelle oplossing lijkt er ook niet. Het moet bovendien gezegd dat de meeste crossers er ondertussen dus rekening mee houden.

In het verleden had Biniam Girmay al een vergelijkbaar probleem. Na het voorjaar in onze contreien moest die een tjdje terug naar zijn eigen land, omdat zijn visum anders ongeldig zou worden. Sommigen zien er een oneerlijke concurrentie in ten aanzien van niet-Europeanen, voor anderen is het dan weer een logische regel. Wat denkt u?