Roland Liboton maakt vergelijking met Wout en Mathieu en schuwt de ferme woorden niet: "Daar heb ik spijt van"

Van 1980 in het Henegouwse Maurage tot en met 1989 in het Naamse Bioul prijkt maar één naam op de erelijst. De hele jaren tachtig gedomineerd door één man: Roland Liboton.

Tien jaar niet ziek worden

"Iemand als Sven Nys heeft zijn tanden daar toch ooit op stuk gebeten en Wout van Aert zal dat ook doen", aldus Liboton in Primo. "Weet je wat dat is, tien jaar? Da's tien jaar aan een stuk niet ziek worden, op het juiste moment de goeie vorm te pakken hebben en altijd maar winnen."

"Ga er maar aan staan, hé. Ik hoop dat iemand het me ooit zal nadoen, maar ik twijfel er eerlijk gezegd aan. Velen probeerden het al, hé."

Meer koersen op de weg

Liboton blikt nu ook vooruit op het BK veldrijden in Heusden-Zolder aankomend weekend. En ook terug naar zijn eigen carrière. "Het enige waarvan ik spijt heb is dat ik niet meer op de weg gereden heb zoals bijvoorbeeld Wout en Mathieu van der Poel gaandeweg wel gedaan hebben. Ik was nochtans heel getalenteerd."

"Er waren jaren dat ik vijftien à twintig koersen op de weg won. Ja, ik heb verschillende rondes gereden en een paar klassiekers, maar ik heb me daar nooit echt op toegelegd. Ik beschouwde dat eerder als een training: 150 km koersen en dan afstappen. Ik zou dat nu toch anders doen..."