Wout van Aert onthult plotse gebeurtenis in het Bos van Wallers en trekt een harde conclusie na Parijs-Roubaix

In de aanloop naar Parijs-Roubaix was er vooral veel te doen over het GRAVAA-systeem waar Van Aert mee zou rijden. "Het werkte fantastisch, ik heb geen pech gekend", was hij er achteraf ook positief over. Het heeft hem niet aan een plek op het podim kunnen helpen. "Ik sta hier een beetje met een bizar gevoel", moest Van Aert toegeven op de Vélodrome André Pétrieux.

"Ik had lang het gevoel dat ik niet in de koers zat, door die val voor de eerste sector. Daardoor zat ik veel te ver op de eerste stroken en had ik ook al veel energie verspeeld. Vanaf Arenberg zat ik goed gepositioneerd, maar toen had ik gewoon de benen niet. Op dat moment had ik niet meer verwacht dat ik de finale nog vooraan ging rijden. Dat was nog een verrassing", zo omschreef Van Aert.

Van Aert bijgestaan door verrassende ploegmaat

Wat was er dan aan de hand in het Bos van Wallers? "Ik geraakte niet vooruit. Ik had niet het gevoel dat ik daarna veel beter was. Vooral door pech van anderen kwam het podium nog in zicht. Daarna zat Matthew Brennan  nog lang bij mij. Dat was heel mooi om te zien. We hebben zo goed mogelijk proberen samen te werken." Uiteindelijk moest de 19-jarige Brennan wel lossen. Logisch.

Van Aert kon dus nog zijn kans gaan in de sprint. "Pedersen was de sterkste en ging vroeg aan. Meer dan in de slipstream blijven, zat er niet in. Het is dus hetzelfde resultaat als vorige week en we zien ook de drie zelfde mannen op het podium", laat Van Aert verstaan dat de uitslag wel iets betekent. Zeker de rechtmatigheid van de derde plek van Pedersen, die voorin weggevallen was door pech, wilde hij niet betwisten.

Van Aert legt zich neer bij uitslagen

Hoe kijkt Van Aert nu terug op die twee vierde plaatsen? "Het doel was zeker om meer te bereiken. We wilden echt winnen. Anderzijds ben ik twee keer op mijn plaats geëindigd. Ik heb mij tot in de puntjes voorbereid en mij in de koers gesmeten zoveel als ik kan. Ik moet tevreden en trots zijn op de twee vierde plaatsen." Daarnaast is er de erkenning dat enkele renners te sterk waren.