Niels Albert richt zich tot Kevin Pauwels: "Geen veelwinnaar, maar je mag trots zijn"

Albert heeft jarenlang tegen Pauwels gecrost en was dus een grote concurrent. "Dag Kevin. Het ga je goed in het verdere leven, jongen", opent Albert zijn column in HLN. "Je mag trots zijn op de carrière die je hebt gerealiseerd. Ook al was je niet echt een veelwinnaar. En ontbreekt die verdiende wereld- en/of Belgische titel die jou bij je overstap naar de profs met stellige zekerheid werd toegedicht en jouw palmares helemaal compleet had kunnen maken."

"Je had er ongetwijfeld het potentieel voor. Kracht op overschot. Voldoende technische bagage. Helaas trof je niet de makkelijkste tegenstanders op je pad. Nys. Stybar. Ik. Uiteindelijk ook Van Aert en Van der Poel. En miste je, met permissie, volgens mij ook dat kleine beetje killersinstinct. De koelbloedigheid om je tegenstander definitief af te maken."

Stil maar vriendelijk

Introverte kerel, die Pauwels. Maar altijd vriendelijk volgens Albert. "Altijd vriendelijk en voorkomend, op jouw typische manier. Braaf. Iets té braaf, zelfs. Ik noem het toch meer een kwaliteit dan een tekortkoming. Het siert je vooral. Zelf heb ik nooit ruzie met je gehad, Kevin. Dat lukte gewoon niet. Ook al was je niet de makkelijkste om tegen te koersen. Niet de grootste initiatiefnemer, de man die de wedstrijd graag openbrak. "

"Dat wíst je, als concurrent. Simpel dus: deal with it. Je rekende, terecht, wel vaker op je belangrijkste wapens. Een krachtige laatste versnelling. Of je vlijmscherpe eindschot, waarmee je me half januari 2011 na een bloedstollend duel versloeg in de Wereldbekermanche in Pontchâteau. Voor eeuwig blijft het mijn mooiste herinnering aan jou. Wat reed je in die periode verschrikkelijk hard, man", besluit Albert.