Opinie Naast Van Vleuten hadden nog paar andere Nederlandse dames de credentials om wielrenster van het jaar te worden
Foto: © photonews
Volg Wielerkrant nu via WhatsApp!
Gezien de Nederlandse dominantie in het dameswielrennen is de trofee voor wielrenster van het jaar daar een prijs van internationale allure. Deze gaat naar Annemiek van Vleuten en dat is zeker verdiend. Al had de trofee bij enkele andere rensters ook niet misstaan.
Wie de erelijst bekijkt, ziet dat deze prijs sinds 2015 verdeeld is tussen twee rensters: Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten. Van der Breggen kwam dit jaar zoals steeds ook in aanmerking. Haar palmares in 2019 - winst in de Waalse Pijl, Tour of California en GP Plouay - is lang niet mis, maar weegt misschien net niet op tegen dat van Van Vleuten.
In die optiek valt het zeker te begrijpen om deze keer eens niet Van der Breggen naar voren te schuiven als winnares. Amy Pieters is veel minder dan de andere genomineerden die veelwinnares, maar dat maakt het ook des te knapper dat ze zich tot Europees kampioene kroonde voor eigen volk, wat alweer tot de gekende vreugdetaferelen leidde bij Oranje.
WAT MOET WILD NOG DOEN?
In een ander land zou dat misschien al genoeg zijn voor een publieke onderscheiding, maar niet in Nederland. Pieters rijdt op de baan ook wel eens aan de zijde van Kirsten Wild en samen werden ze in mei wereldkampioen in de madison. Vooral die laatste moet zich toch wel eens afvragen wat ze juist moet doen om wielrenster van het jaar te worden.
Wild verzamelt de laatste jaren vlotjes titels op kampioenschappen op de baan en dat was in 2019 niet anders. Europees kampioene werd ze in de afvalkoers en in het omnium. De wereldtitel was voor haar in zowel het omnium als dus in de madison. Doe daar op de weg nog een overwinning in Gent-Wevelgem bij en dan zijn dat toch serieuze adelbrieven.
VOS MOET HET DOEN MET WOMEN'S TOUR
Dan is er nog Marianne Vos, die volgens velen in 2019 één van de beste seizoenen reed in haar reeds uiterst succesvolle carrière. Ze was de beste in de hele Women's WorldTour en won onder andere La Course. Daar verdien je ook al eens een bekroning voor.
Het lag in de lijn der verwachtingen dat ze ook wereldkampioene zou worden, maar die eer was weggelegd voor Van Vleuten. Dat vooral heeft dan toch het verschil gemaakt ten opzichte van haar concurrentes. Vooral door de manier waarop - weggaan vanop 100 kilometer en dan nog ruim twee minuten voor blijven is niet echt meer van deze tijd - kon er uiteindelijk toch moeilijk naast Van Vleuten gekeken worden.
Schrijf je nu in voor de Wielerkrant nieuwsbrief
